] Τι μπορεί να κάνει κανείς στις μέρες μας, πέρα από το να πάρει βαθιά ανάσα και να συγκεντρωθεί στη δουλειά του (γιατί αύριο who knows).

] Μεγάλη συζήτηση άνοιξα…. ] Ο Μάρκος Δεληβοριάς (όχι Φοίβος) είναι ένας μουσικός που έχει κοιτάξει τη δουλειά του εδώ και μια δεκαετία…

] Εξι δίσκοι- ο τελευταίος «Μaria and Τhe Ρhoto Frame» κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι- είναι αρκετοί για να φτιάξει κανείς τη μικρή του ιστορία…

] «Μaria and the Ρhoto Frame»: Αγγλόφωνες φολκ μπαλάντες με πινελιές μπλουζ και πανκ- μικρές, καλογραμμένες, καθημερινές ιστορίες που είναι επηρεασμένες από τoν ήχο του αμερικάνικου Νότου. Η Μαρία (τραγούδι) επελέγη έπειτα από οντισιόν και (όπως φαίνεται) έγινε ένα με το πνεύμα του δίσκου.

] Studio Ρraxis και Κώστας Παρίσης στις ενορχηστρώσεις και την ηχοληψία (ένα μέρος του δίσκου), GFS Ρro Studio και Ανδρέας Βαϊτούδης το υπόλοιπο. Ολα τα «υλικά» (συν τους μουσικούς) από τα καλύτερα του χώρου. Ακόμη και το εξώφυλλο είναι φτιαγμένο με ξυλομπογιές, σαν παιδική ζωγραφική.

] Αλλά… ] Αλλά προς τι η όλη προσπάθεια, το χρήμα, η αγωνία, το πηγαινέλα αφού οι δίσκοι δεν πουλούν πια;

] «Εξακολουθώ και εκτιμώ το CD» λέει ο Μάρκος. «Και αγοράζω. Τέσσερα πήρα της Μόνικα- να τα δώσω και στους φίλους» μου. Το να αγοράζεις ένα CD που σου αρέσει είναι σα να δείχνεις την εκτίμησή σου στον δημιουργό. Η μουσική στο σύνολό της αδικείται όταν είναι τζάμπα».

] Ωραίος κόσμος, αγγελικά πλασμένος. Αλλά δεν είναι.

] Οπότε; ] Απάντηση δεν υπάρχει. Εδώ ζούμε (Ελλάντα) μ΄ αυτά τα ραδιόφωνα, μ΄ αυτούς τους παραγωγούς (που όσο πάνε λιγοστεύουν), με αυτά τα διαπλεκόμενα.

] Ολοι οι νέοι μουσικοί περνούν το στάδιο της… ανυπαρξίας, μέχρι να βγουν στο φως.

] Και το φως μάλλον έρχεται με την παλιά, δοκιμασμένη μέθοδο των live.

] Αναρωτιέται: Δεν έχει δικαίωμα να υπάρξει κανείς ως μουσικός μέσα από τους δίσκους του; Εξι δίσκοι δεν είναι και λίγοι. Στα σκαριά και ο έβδομος που θα είναι ελληνικός. Γιατί να μην υπάρχει η προσοχή που του αναλογεί- και από τα media- τη στιγμή που η δουλειά αξίζει;

] Ωραίος κόσμος αγγελικά πλασμένος. Αλλά δεν είναι…

] Του ευχόμαστε καλό δρόμο (γιατί το αξίζει). Και κανένα λάιβ πού και πού δεν βλάπτει. Γιατί διαπλεκόμενα και κακά ραδιόφωνα θα υπάρχουν πάντα. Κακό κοινό ποτέ.