Τραγωδίες ζωής

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου


Τα τραγικά γεγονότα που από την πολυθρόνα µας βλέπουµε ότι διαδραµατίζονται στα ορυχεία της Χιλής σκέφτοµαι, και πριν ακόµη αντιµετωπίσουµε το αίσιο (που ευχόµαστε) ή όχι (που αποσκορακίζουµε) τέλος, θα ωθήσουν κάποιον ταλαντούχο συγγραφέα θεάτρου, πεζογράφο ή και σεναρίστα να γράψει αυτό το ψυχολογικό έπος τριάντα τριών ανθρώπων αποκλεισµένων 700 µέτρα κάτω από τη γη.

Ανάλογες τέτοιες τραγωδίες παλιότερα έχουν δώσει αριστουργηµατικά έργα.

Θυµηθείτε το αεροπορικό δυστύχηµα στις δύσβατες κορυφές των αµερικανικών Ανδεων, όπου οι διασωθέντες επιβάτες για να επιβιώσουν έφαγαν τους νεκρούς συνεπιβάτες τους.

Ο έλληνας συγγραφέας Παναγιώτης Μέντης έχει εµπνευστεί ένα θαυµάσιο έργο όπου τοποθετεί τους τραγικούς διασωθέντες να εγκλωβίζονται µετά το σοκ σ’ ένα ψυχιατρείο! Το ανέβασε στη «Στοά» ο Παπαγεωργίου.

Ο άγγλος συγγραφέας Σέριφ έχει γράψει το έξοχο θεατρικό έργο, το «Τέλος του ταξιδιού» (θριάµβευσαν πριν από 55 χρόνια ο Κατράκης και ο Κωνσταντάρας και πριν από 20 έκανε το έξοχο ντεµπούτο του ο Χαϊκάλης), όπου µέσα σ’ ένα αµπρί στον Α’ Παγκόσµιο Πόλεµο έχουν εγκλωβιστεί λίγοι στρατιώτες και είτε θα πεθάνουν από τα ασφυξιογόνα είτε θα κάνουν έξοδο ηρωική και θα αποδεκατιστούν από τα µυδράλια του εχθρού.

Τι τραγικά τραυµατικά ψυχολογικά και συνειδησιακά προβλήµατα παλεύουν µέσα στο ξύπνιο και στους εφιάλτες των 33 ανθρακωρύχων. Ζητείται συγγραφέας όχι για να εκτονώσουµε τη φιλανθρωπία µας αλλά να συλλάβουµε τον στίχο του Σολωµού:

«Δεν το ‘λπιζα να ‘ν’ η ζωή µέγα καλό και πρώτο»!