«Σαλεμένο» υπερθέαμα

OΛΗ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του Χόλιγουντ στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Μια συναρπαστική ταινία-τρικυμία εν κρανίω είναι το «Ιnception» που πυροβολεί το υποσυνείδητο των… μπλόκμπαστερς υπερπαραγωγών. Στην «εκκίνηση», στη «γέννηση», στην «έναρξη», παραπέμπει το «Ιnception» και ο πάντα προκλητικός Κρίστοφερ Νόλαν σκηνοθετεί μια υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας που ταξιδεύει σε όλο τον πλανήτη και στον απόκρυφο κόσμο των ονείρων ο οποίος κρύβει όλο τον υποσυνείδητο κόσμο μας και τις περισσότερες φορές μάς πανικοβάλλει. Αλλά αυτό μη σας τρομάζει. Εδώ, ο σκοτεινός κόσμος των ονείρων είναι ένα υπερθέαμα α λα Τζέιμς Μποντ, Μπάτμαν ή, ως, ένα εικονογραφημένο «Κουρδιστό πορτοκάλι». Κάλλιστα ο Κρίστοφερ Νόλαν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο «δεξιοτέχνης του σαλεμένου υπερθεάματος». Και ο ίδιος και οι παραγωγοί ξέρουν πως το διαστροφικό πουλάει σήμερα στην πλειοψηφία των νεαρών σινεφίλ. Οσο, δηλαδή, πιο «πειραγμένο» είναι ένα φιλμ, τόσο πιο εμπορικό μπορεί να γίνει. Ζούμε, άλλωστε, σε μια σαλεμένη εποχή…

ΤΟ «ΙΝCΕΡΤΙΟΝ» περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι είναι εφικτό να μοιράζεσαι όνειρα, όνειρα που έχουν κατασκευαστεί να φαίνονται και να μοιάζουν αληθινά, ενώ βρίσκεσαι μέσα τους. Και μέσα σε αυτή την υποσυνείδητη κατάσταση, τα βαθύτερα και πολυτιμότερα μυστικά του ανθρώπου είναι εκεί για να τα κλέψεις. Ο απόλυτος φασισμός του υποσυνείδητού μας.

Ο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ είναι, φυσικά, ο σταρ που εκπροσωπεί σήμερα το «σαλεμένο» σε… πλατιά κατανάλωση, και, πολύ εύστοχα, είναι ο ήρωας της ταινίας. Αυτή τη φορά, στόχος του Ντι Κάπριο και της ομάδας του δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν, να εμφυτεύσουν στο υποσυνείδητο των άλλων μια καινούργια, για να την ελέγχουν. Η απόλυτη υποδούλωση της σκέψης. Αλλά το «Ιnception» δεν έχει καμία πρόθεση να κάνει τέτοιου είδους αποκαλύψεις. Αποδέχεται αυτό το «παιχνίδι». Και κοιτάζει να το ανατρέψει από μέσα. Στηρίζεται στη γνωστή αυταπάτη που καλλιεργεί η καπιταλιστική ιδεολογία και όλο το χολιγουντιανό σινεμά: «μόνος μονομάχος εναντίον όλων των κακών». Ετσι, ο Ντι Κάπριο καταζητείται, λέει, από τα κέντρα εξουσίας, και δεν μπορεί να επιστρέψει στην Αμερική! Εκεί, όμως, μένουν τα παιδιά του, κάτι που αποτελεί για τον ίδιο το σημαντικότερο κίνητρο. Και για να μην φαίνεται αυτό εντελώς αμερικανιά, βάζουν και τη Γαλλίδα Μαριόν Κοτιγιάρ της «Ζωής σαν τριαντάφυλλο» να είναι η «νεκρή» ερωμένη- σύζυγός του και οι εμφανίσεις της συνοδεύονται από ένα τραγούδι της Εντίτ Πιάφ ως, επιτυχημένο όντως, μοτίβο των ονειρικών συναντήσεών τους.

Να το δω;

Φυσικά, αλλά δεν πρόκειται και για κανένα αριστούργημα