ΟΙ εσωτερικές αντιπαραθέσεις στα κόμματα τείνουν να ανακυκλώνονται όσο κι αν αλλάζουν οι συνθήκες. Και στο ΠΑΣΟΚ με μεγάλη ευκολία μοιάζει να αναβιώνει η αντιπαράθεση ανάμεσα στους «εκσυγχρονιστές» και στο «παραδοσιακό» ΠΑΣΟΚ.

ΤΟ είδαμε στο άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο για την οικονομία: από τη μία πλευρά οι συνήθεις ύποπτοι Χρυσοχοΐδης, Διαμαντοπούλου, Ρέππας και μαζί εκ των νέων οι Ραγκούσης και Παπακωνσταντίνου. Από την άλλη Κατσέλη, Παπουτσής αλλά και μια σειρά υπουργών της άμεσης επιλογής του προέδρου όπως οι κυρίες Μπατζελή, Ξενογιαννακοπούλου και Μπιρμπίλη.

ΤΟ έργο το έχουμε ξαναδεί με άλλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστές. Όμως αυτή τη φορά οι όροι έχουν αλλάξει και τα περιθώρια- για την οικονομία- έχουν εξαντληθεί προ πολλού.

ΣΤΟ τέλος της συνεδρίασης βέβαια ο κ. Παπανδρέου δεν άφησε αμφιβολία ότι κατανοεί τα προβλήματα. Και το ίδιο απόγευμα στις παραγωγικές τάξεις ανακοίνωσε μια σειρά πρωτοβουλιών για τη μείωση του ελλείμματος. Η ζημιά όμως σε μεγάλο βαθμό είχε ήδη γίνει.

ΠΡΩΤΑ απ΄ όλα, γιατί όλη την προηγούμενη εβδομάδα την ώρα που το υπουργείο Οικονομικών άφηνε να φανεί πως πάμε για σοβαρά μέτρα, το μισό ΠΑΣΟΚ τα διέψευδε. Από τον κ. Πεταλωτή ώς την κ. Κατσέλη, που μάλιστα είχε βρει και τους ενόχους της σύγχυσης- ποιους άλλους;- τα μέσα ενημέρωσης.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, γιατί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλο αυτό το διάστημα έχουν καταφέρει στην κυβέρνηση να τσαλακώσουν την εικόνα του υπουργού Οικονομικών. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που τον ανάγκασαν να πάρει πίσω το πάγωμα στους μισθούς πάνω από 2.000 ευρώ, μέτρο που τελικώς φαίνεται ότι θα ισχύσει!

ΣΕ περίοδο κρίσης όμως ο υπουργός πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο. Η αμφισβήτηση, η αναποφασιστικότητα και φυσικά οι παλινωδίες αποτελούν τις καλύτερες αφορμές για να χτυπήσουν οι ξένες αγορές.

ΤΡΙΤΟΝ, γιατί ακόμα και όταν φάνηκε ότι η κυβέρνηση ξεπέρασε τους δισταγμούς της, τα μέτρα παρουσιάστηκαν σε δόσεις, αποσπασματικά με αυξομειούμενη ένταση και με τρόπο που δεν ήταν κατανοητά.

ΕΙΝΑΙ άλλο, για παράδειγμα, να ανακοινώνεις ότι θα μειωθούν τα επιδόματα στο Δημόσιο κατά 10% και άλλο να λες- όπως αναγκάστηκε να εξηγήσει ο κ. Παπακωνσταντίνου κατά την περιοδεία του στην Ευρώπη- ότι αυτό συνεπάγεται μείωση των αποδοχών κατά 3,5%.

ΟΙ δισταγμοί είναι απόλυτα κατανοητοί. Η κυβέρνηση φοβάται μην κατηγορηθεί ότι δεν τιμά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Και βέβαια θέλει να πείσει ότι τα βάρη κατανέμονται δίκαια.

ΟΤΑΝ όμως αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εμφανίζεται καθαρά η πολιτική σου και να μην είναι σαφείς οι προτεραιότητες, τότε τα αποτελέσματα μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικά. Κι έχουμε μπροστά μας έναν ολόκληρο χρόνο, στη διάρκεια του οποίου η καταστροφή μπορεί να χτυπήσει ανά πάσα στιγμή!