Αναζήτηση
Το ιστορικό βερολινέζικο θέατρο Βerliner Εnsemble φέρνει στο «Παλλάς» την αντισυμβατική «Όπερα της πεντάρας» κατά Μπομπ Ουίλσον
Η πρεμιέρα στο Βερολίνο το 2007, της αντισυμβατικά ανεβασμένης «Όπερας της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ με μουσική του Κουρτ Βάιλ, που σκηνοθέτησε, σκηνογράφησε και φώτισε ο 68χρονος Τεξανός Μπομπ Ουίλσον, ήταν αναμφίβολα παγκόσμιο καλλιτεχνικό γεγονός. Δύο χρόνια μετά, η ίδια παράσταση- υπερπαραγωγή του Βerliner Εnsemble, ενταγμένη στο ρεπερτόριό του, κατοχυρώνει την καλλιτεχνική της δύναμη, με τις συμμετοχές της σε φεστιβάλ και τις επιλεγμένες εμφανίσεις της σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Μετά το Παρίσι, ήρθε η σειρά της Αθήνας. Ο δημιουργός των νέων μορφών στο σύγχρονο θέατρο, Ουίλσον, θα είναι εδώ τέσσερις μέρες πριν από την πρεμιέρα, για να επιβλέψει τη διαδικασία του στησίματος του σκηνικού. Ένα πολύπλοκο hi tech σύμπαν, που μετασχηματίζεται φωτιστικά και ηχητικά, αναδεικνύοντας χώρους, χρόνους, ατμόσφαιρες. Μια φωτιστική εγκατάσταση, μέσα στην οποία ξεδιπλώνεται το κλασικό μπρεχτικό κοινωνικό δράμα.
Ο κεντρικός ήρωας Μακ Κιθ, ένας γοητευτικός ληστής, παντρεύεται την κόρη του βασιλιά των ζητιάνων, Πόλι Πίτσαμ. Παράλληλα έχει σχέση με την ευαίσθητη πόρνη Τζένη. Η κυρία Πίτσαμ, που δεν τον θέλει για γαμπρό, προσπαθεί να τον καρφώσει στην αστυνομία, μέσω της προδομένης Τζένης. Τον συλλαμβάνουν την πρώτη φορά στο μπορντέλο, αλλά καταφέρνει να δραπετεύσει χάρη στις συναλλαγές που έχει με τον διευθυντή της αστυνομίας.
Τον συλλαμβάνουν και δεύτερη φορά. Κι ενώ προορίζεται για απαγχονισμό, η βασίλισσα Βικτωρία (στην «Όπερα του ζητιάνου» του Τζον Γκέι, πάνω στο οποίο έγραψε 200 χρόνια μετά ο Μπρεχτ την «Όπερα της πεντάρας», είναι η βασίλισσα Άννα), του δίνει όχι μόνο χάρη αλλά και τίτλο- μια υπερρεαλιστική, τοξική παρωδία του καθησυχαστικού, αστικού χάπι εντ.
Στο αφαιρετικό σκηνικό με το γαλάζιο φόντο, τους περιστρεφόμενους φωτεινούς κύκλους και τις κάθετες και οριζόντιες ευθείες που δημιουργούν ποικίλων μορφών φυλακές, τοποθετεί ο Τεξανός σκηνοθέτης τούς αντιήρωες του μπρεχτικού λιμπρέτου. Πρόσωπα- μάσκες, με λευκό κλοουνίστικο μακιγιάζ, βουτηγμένα στην οικονομική κρίση του 1929, κινούνται στυλιζαρισμένα υπό τον ήχο του χρήματος, δίνοντας διαχρονική διάσταση στη φτώχεια, την παρανομία, την παραοικονομία, τη δύναμη του πλούτου.
Στο κέντρο της δράσης και της καπιταλιστικής κοινωνίας, ο Μακ Κιθ είναι μια ανδρόγυνη φιγούρα με πλατινέ μαλλιά. Ο Ουίλσον εστιάζει στον χώρο του αμφίσημου, στο μεταίχμιο και στο ασαφές όριο, που διαφοροποιεί τη γυναικεία από την ανδρική ψυχολογία, συμπεριφορά και αγριότητα. Γύρω του όλα τα πρόσωπα- ρόλοι μοιάζουν με κλόουν ενός φαντασμαγορικού, αλλά αυστηρού τσίρκου.
ΙΝFΟ
«Όπερα της πεντάρας» στις 14, 15, 16 και 17 Ιανουαρίου στο «Παλλάς» (Βουκουρεστίου 5, τηλ.
210-3213.100).
Εισιτήρια: 70 έως 140 ευρώ.
«Ο μπαμπάς θα το ενέκρινε»
Ο αντισυμβατικός καλλιτέχνης Μπομπ Ουίλσον, που ήθελε να γίνει ζωγράφος – και ως ζωγράφος χρησιμοποιεί το θέατρό τουστην παράσταση που έκανε με τους Γερμανούς ηθοποιούς διευρύνει τα όριά του, στα οποία εντάσσει την «Όπερα της πεντάρας». Κι όχι μόνο δεν αλλοιώνει το έργο και το πνεύμα του Μπρεχτ, αλλά αναδεικνύει με σύγχρονο τρόπο την αντοχή του υλικού του. Γι΄ αυτό και το σχόλιο της κόρης του Μπέρτολτ Μπρεχτ Μπάρμπαρας «ο μπαμπάς θα ενέκρινε την παράσταση», ακούγεται αληθινό.
Σε αριθμούς
23 ηθοποιοί 6 μουσικοί (ζωντανή ορχήστρα) 5 μακιγιέρ 46 τεχνικοί, φωτιστές ηχητικοί (συνολικά 80 άτομα)
500.000
ευρώ το κόστος της πρόσκλησης της παραγωγής
