Αναζήτηση
ΣΤΗΝ πρόσφατη προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα αναφέρθηκε εγκωμιαστικά σε μια καινούργια βιογραφία του Αβραάμ Λίνκολντου πολιτικού που αποτελεί ένα από τα ινδάλματα του νέου Αμερικανού προέδρου.
ΕΧΕΙ τον τίτλο «Μια ομάδα ανταγωνιστών» και αναφέρεται στην επιλογή του Λίνκολν να στελεχώσει το υπουργικό του συμβούλιο όχι με τους φίλους του, αλλά- κυρίως- με πολιτικούς του αντιπάλους.
ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ σοφή επιλογή. Κατ΄ αρχάς γιατί γλίτωσε από την κριτική που θα ασκούσαν αν έμεναν εκτός. Κυρίως όμως επειδή πέτυχε να κρατήσει ενωμένο το μέτωπο των δυνάμεων που αντιμάχονταν την απόσχιση του Νότου και έτσι να κερδίσει ουσιαστικά τον πόλεμο.
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναλογιών, το ίδιο δίλημμα θα κληθεί πιθανότατα- εφόσον πάρει την αυτοδυναμία δηλαδή- να αντιμετωπίσει σε λίγες ημέρες και ο Γιώργος Παπανδρέου. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε έναν εμφύλιο βέβαια. Η ανάκαμψη της οικονομίας όμως και κυρίως η αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων στον δημόσιο τομέα δεν προϋποθέτουν τίποτα λιγότερο από μια μικρή επανάσταση.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως χαρακτήρας είναι συναινετικός. Κι έχει επανειλημμένα διακηρύξει την πρόθεσή του να λειτουργήσει παντού με αξιοκρατικά κριτήρια. Αυτό θα πρέπει να γίνει φανερό από την πρώτη κιόλας ημέρα, με αρχή την ίδια την κυβέρνηση.
ΚΑΝΕΙΣ δεν αμφιβάλλει ότι στο ΠΑΣΟΚ οι πικρίες του παρελθόντος παραμένουν ζωντανές. Το μέγεθος της πρόκλησης ωστόσο είναι τέτοιο που επιβάλλει να ξεχαστούν.
ΘΑ υπάρξουν δυσκολίες. Όπως φάνηκε και στα ψηφοδέλτια, τα προσωπικά γίνονται εύκολα πολιτικά και εμποδίζουν τη συνεννόηση.
ΜΙΑ κυβέρνηση όμως που θα συγκροτηθεί χωρίς αποκλεισμούς, μακροπρόθεσμα θα αποδειχθεί πολύ ισχυρότερη. Έτσι άλλωστε θα γίνουν όλοι συνυπεύθυνοι. Και όσοι αρνηθούν θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
ΔΕΝ είναι όμως μόνο- και δεν είναι κυρίως- η κυβέρνηση. Στην πενταετία που πέρασε, η Νέα Δημοκρατία επέβαλε έναν αφόρητο κομματισμό στη Δημόσια Διοίκηση. Σε βαθμό αυτοκαταστροφικό.
Η διάλυση του ΣΔΟΕ συνέβαλε αποφασιστικά στην κατάρρευση των εσόδων όπως και η διάλυση της Αντιτρομοκρατικής βοήθησε στην επανεμφάνιση της τρομοκρατίας.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ βέβαια δεν προσέρχεται άμοιρο ευθυνών. Στο παρελθόν είχαμε ανάλογα φαινόμενα. Τα τελευταία χρόνια των κυβερνήσεων Σημίτη όμως είχαν γίνει πολλά θετικά βήματα. Ο νόμος Πεπονή αποτελούσε μια ρήξη με το παρελθόν. Είναι καιρός να πάμε πάλι μπροστά.
ΘΑ ακούσουμε βέβαια- ακούμε ήδη- φωνές ότι θα πρέπει να αποκατασταθούν οι αδικίες που έγιναν εις βάρος των «δικών μας» παιδιών. Αυτά ακριβώς που έλεγε το 2004 ο Βύρων Πολύδωρας. Ξέρουμε τι ακολούθησε.
ΕΙΝΑΙ ιδιαίτερα σημαντικό το ότι ο κ. Παπανδρέου προειδοποίησε τους ενδιαφερόμενους να μη ράβουν κοστούμια. Θέλουμε να το δούμε και στην πράξη. Να αξιοποιηθούν οι καλύτεροι όπου και αν ανήκουν.
ΜΕ την επίγνωση πως δεν υπάρχει τίποτα πιο απωθητικό για τους νέους ανθρώπους από το να αισθάνονται ότι όλοι οι δρόμοι είναι κλειστοί, όλες οι θέσεις πιασμένες από τους κολλητούς.
