ΕΝΑ από τα παράδοξα της πολιτικής μας ζωής είναι η σχέση μας με τον λαϊκισμό. Στα λόγια οι πάντες τον καταδικάζουν. Στην πράξη όλα τα κόμματα τον υιοθετούν- ιδίως όταν βρίσκονται στα πρόθυρα της εξουσίας ή κινδυνεύουν να τη χάσουν.

ΚΑΤΑ καιρούς έχουν υπάρξει πολιτικοί που επιχείρησαν να κινηθούν ενάντια στο ρεύμα.

Έσπασαν τα μούτρα τους κι έτσι τώρα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο όλοι καταφεύγουν στις γνωστές παραδοσιακές συνταγές.

ΤΟ ζήτημα βέβαια αφορά κατ΄ εξοχήν το ΠΑΣΟΚ. Όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση και ήδη πολλοί στο εσωτερικό του ζητάνε να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

Να μην κρύψει τα μέτρα- κατ΄ ανάγκην σκληρά- που θα υποχρεωθεί να πάρει.

ΘΑ το κάνει; Κανείς δεν το γνωρίζει. Άλλωστε στην πραγματικότητα δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία: όσα θα μπορούσε να είχε πει τον περασμένο χειμώνα για το οικονομικό του πρόγραμμα έχουν ήδη ανατραπεί από τη ραγδαία επιδείνωση του δημόσιου ελλείμματος και του χρέους.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ- πιστεύουν πολλά κορυφαία στελέχη του- αν παγιδευτεί στην ανακοίνωση μέτρων, τότε το μόνο που θα επιτύχει θα είναι να αποξενώσει κοινωνικές ομάδες που θίγονται και να βρεθεί εκτεθειμένο σε επιμέρους κριτικές που θα αλλοιώσουν το κεντρικό του μήνυμα και θα βοηθήσουν την κυβέρνηση.

ΑΛΛΩΣΤΕ, υποστηρίζουν τα ίδια στελέχη, κανένα κόμμα δεν ανακοινώνει τα μέτρα που θα πάρει πριν από τις εκλογές. Δεν το έκανε η Νέα Δημοκρατία το 2004 και το 2007, δεν το έκανε ούτε το ΠΑΣΟΚ τις προηγούμενες τετραετίες.

ΕΧΟΥΝ δίκιο. Το πραγματικό ερώτημα όμως δεν είναι τα μέτρα, αλλά η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στις αλλαγές που είναι απαραίτητες για να επανέλθει στοιχειωδώς σε ισορροπία η χώρα.

ΣΤΟ πρόγραμμά του έχει πολλές και αξιέπαινες μεταρρυθμίσεις. Ποιες όμως είναι οι προτεραιότητες, πώς ιεραρχούνται και με τι είδους κοινωνικές πλειοψηφίες θα υλοποιηθούν;

Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου συνηθίζει να επαναλαμβάνει ότι δεν χρωστά τίποτα στα συμφέροντα. Δεν είναι μια τυχαία φράση. Την πιστεύει βαθιά και αποτελεί ένα κλειδί για να κατανοήσουμε τη σκέψη του. Αισθάνεται ότι τον έχουν πολεμήσει και είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί.

Και είναι αλήθεια ότι αν δεν προχωρήσει σε γενναίες ρήξεις τότε τα περιθώρια για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις είναι ελάχιστα.

ΡΗΞΕΙΣ όμως με στόχο και προγραμματισμό, όχι επικοινωνιακές. Ρήξεις που θα ανοίξουν τον δρόμο σε παραγωγικές δυνάμεις που σήμερα ασφυκτιούν σε ένα πλέγμα ευνοιοκρατίας και διαφθοράς.

ΑΥΤΑ περιμένουμε να μας πει το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές. Άλλωστε ο λαϊκισμός δικαιώνεται ή όχι εκ του αποτελέσματος. Όταν δηλαδή κατορθώνει να δημιουργεί λαϊκές πλειοψηφίες που οδηγούν σε πραγματικές αλλαγές!