ΑΥΤΟ που συναρπάζει ορισμένους στην πολιτική είναι ότι το «ένα συν ένα» σχεδόν ποτέ δεν κάνει δύο. Και ότι το ίδιο φαινόμενο για τα στελέχη του ίδιου κόμματος οδηγεί συνήθως σε διαμετρικά αντίθετα συμπεράσματα.

ΠΑΡΤΕ για παράδειγμα τον Συνασπισμό. Για μάλλον προφανείς λόγους θεωρήθηκε ο χαμένος των εκλογών. Όχι τόσο λόγω των αριθμών- δεν έχασε περισσότερες ψήφους από ό,τι τα άλλα κόμματα- όσο χάρη των εντυπώσεων.

ΟΙ ίδιοι, βλέπετε, μιλούσαν για διψήφιο ποσοστό και τρεις (!) ευρωβουλευτές. Επιδεικνύοντας έλλειψη αυτογνωσίας και περίσσευμα αλαζονείας, έβαλαν τον πήχυ ψηλά και πέρασαν από κάτω.

ΕΝΩ όμως όλοι τους συμφωνούν ότι έχουν υποστεί ήττα, είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μαχαίρια για την ερμηνεία της.

ΟΙ μεν- οι «αριστεροί», που αποτελούν και την πλειοψηφία- θεωρούν ότι δεν προβλήθηκε επαρκώς η φυσιογνωμία τους, ότι συκοφαντήθηκαν και ότι πρέπει να συνεχίσουν πιο δυνατά στον ίδιο δρόμο έξω από το «σύστημα».

ΟΣΟ για τους δε- τους «ανανεωτικούς»θεωρούν ότι αιτία της ήττας ήταν το ότι αλλοιώθηκε η φυσιογνωμία του κόμματος και ο ευρωπαϊκός του χαρακτήρας από τον ποικιλόχρωμο και ιδεολογικά περιθωριακό ΣΥΡΙΖΑ. Αυταπατώνται και οι δύο.

ΓΙΑ την πλειοψηφία και τον ΣΥΡΙΖΑ η πραγματικότητα είναι ότι απλώς… δεν ηττήθηκε. Αυτό που μέσα τους ήθελαν τα στελέχη του ήταν να μη λερώσουν τη φυσιογνωμία τους. Να μην κατηγορηθούν για συμβιβασμό. Και το πέτυχαν.

ΓΙΑ ένα κόμμα που αυτοχαρακτηρίζεται επαναστατικό, που πάει στις εκλογές με σύνθημα «να τους χαλάσουμε τον ύπνο» και βάζει σε εν δυνάμει εκλόγιμη θέση στέλεχος σταλινίζουσας γκρούπας, το 5% είναι ένα θαύμα. Στο κάτω κάτω ο Λένιν ξεκίνησε με πολύ λιγότερα.

ΟΣΟ για τους ανανεωτικούς, πράγματι για πρώτη φορά δεν έχουν κανέναν εκπρόσωπο στην Ευρωβουλή. Αυτό όμως μόνο στους τύπους.

Η αλήθεια είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια και ιδιαίτερα μετά την εκλογή του κ. Σημίτη, το ανανεωτικό ρεύμα ουσιαστικά αποχώρησε από τον Συνασπισμό και ένα μεγάλο μέρος του είναι ή πάντως ψηφίζει το ΠΑΣΟΚ.

ΜΕ μπόλικες τύψεις βέβαια, καθώς ποτέ τους δεν μπόρεσαν να συμβιβαστούν με αυτό που θεωρούν ως λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ.

ΑΛΛΑ και χωρίς δυνατότητα επιστροφής σε έναν χώρο που έχει εγκαταλείψει με τον πιο ηχηρό τρόπο τον πυρήνα της λογικής τους, τη συσπείρωση δηλαδή όσο το δυνατόν ευρύτερων δυνάμεων σε έναν κεντροαριστερό συνασπισμό.

Μ΄ ετούτα και μ΄ εκείνα, σε μια περίοδο κατ΄ εξοχήν ευνοϊκή γι΄ αυτόν, ο Συνασπισμός κατάφερε να βγει μόνος του από το πολιτικό παιχνίδι. Και να μας απασχολεί μόνο για το αν δεν «τραβάει» ο Αλέξης ή αν ο Αλέκος τού τράβαγε το χαλί κάτω από τα πόδια!

Τελευταία Νέα