Αναζήτηση
ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ή βαρβαρότητα; Το δίλημμα δεν τίθεται βέβαια με αυτούς τους όρους, ωστόσο μέσα στη σύγχυση του κενού λόγου μπορούμε και να τα μπλέκουμε.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, βλέπετε, ότι εγκαταλείψαμε τα σκάνδαλα για να μιλήσουμε πολιτικά. Για την ώρα όμως το μόνο που παρακολουθούμε είναι επικοινωνιακά τρικ ή, κατά την αριστερή ορολογία, συμβολικές επιλογές.
ΜΕΡΙΚΕΣ φορές μάς διασκεδάζουν. Για παράδειγμα τα τηλεοπτικά σποτ της Νέας Δημοκρατίας, για τα οποία το μόνο ερώτημα είναι σε ποιους απευθύνονται- όχι πάντως στους ψηφοφόρους και τα προβλήματά τους. ΑΛΛΟΤΕ πάλι μάς προκαλούν απορία. Όπως η επικοινωνιακή επιχείρηση που στήθηκε από τον κ. Τσίπρα, ο οποίος επισκέφτηκε τον Ελαιώνα και το υπό ανέγερση γήπεδο του Παναθηναϊκού.
ΤΟ μήνυμα που προφανώς θέλουν να μας στείλουν είναι ότι ο ΣΥΝ, ο οποίος συμφωνεί για το γήπεδο αλλά αντιστρατεύεται την επιχειρηματική αυθαιρεσία, δικαιώθηκε.
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ δυστυχώς το αντίθετο. Ο μεν ΣΥΝ κινδυνεύει να εμφανιστεί ότι θέλει και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο, η δε λύση που μοιάζει να επιτυγχάνεται είναι ίσως χειρότερη από το αρχικό σχέδιο.
ΓΙΑΤΙ φυσικά εμπορικό κέντρο δεν θα γίνει- και καλώς να μη γίνει- στη θέση του όμως θα έχουμε ένα αποκρουστικό γιαπί, την τύχη του οποίου θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια έως ότου τη μάθουμε.
ΤΗΝ ίδια στιγμή ο Δήμος όχι μόνο δεν θα μπορεί να προχωρήσει στα απολύτως αναγκαία έργα του περιβάλλοντος χώρου, αλλά θα πρέπει να αποζημιώσει και τον επιχειρηματία για μέρος τουλάχιστον της γης που παραχώρησε.
ΜΕ δυο λόγια, και δεν θα αυξηθεί το πράσινο, αν αυτός ήταν ο στόχος μας, και θα βρεθούν οι φορολογούμενοι να πληρώνουν για έργα που δεν θα γίνουν και τα οποία θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει με αυτοχρηματοδότηση!
Χίλιες φορές για τους Αθηναίους και τους φορολογούμενους πολίτες να είχε πάει το γήπεδο αλλού.
ΜΟΝΑΔΙΚΟ κέρδος ένα μικρότερο εμπορικό κέντρο, με βάση τον μειωμένο συντελεστή δόμησης ή, στην καλύτερη περίπτωση, κτίρια για γραφεία.
ΦΤΑΙΕΙ ο ΣΥΝ για όλα αυτά; Ασφαλώς όχι. Η ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στο Ελληνικό Δημόσιο που έφερε έναν αντισυνταγματικό νόμο.
ΜΕ την εμμονή σε κινήσεις εντυπωσιασμού όμως καταφέραμε να χάσουμε την ουσία και να βαφτίσουμε την ήττα νίκη.
ΚΑΤΑ μία έννοια αυτό είναι και το παράδοξο που αντιμετωπίζουν τα κόμματα. Υποτίθεται ότι όλα θέλουν να εκφράσουν έναν νέο σύγχρονο πολιτικό λόγο.
ΕΞΑΝΤΛΟΥΝ όμως τον προβληματισμό τους σε συνθήματα κι έτσι το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναπαράγουν τις μυθολογίες του χθες. Τον ίδιο παλιό πολιτικό λόγο δηλαδή και μάλιστα στη χειρότερη εκδοχή του!
