ΑΙΧΜΕΣ Αυλαία

ΤΗΝ εβδομάδα που πέρασε ζήσαμε ένα ακόμα επεισόδιο του σίριαλ η επανάσταση πάει θέατρο.

ΜΟΝΟ που αυτήν τη φορά η διαμαρτυρία- που συνοδεύτηκε από μπογιές και καταστροφές- αφορούσε μια αριστερή παράσταση για την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Η δικαιολογία που επικαλέστηκαν οι δράστες ήταν η αντίθεσή τους στην «εμπορευματοποίηση» και στην προσπάθεια ορισμένων να βγάλουν λεφτά από την επίθεση.

ΓΕΓΟΝΟΣ βέβαια που προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις: υπήρχε προσυνεννόηση και έγκριση από την κ. Κούνεβα, μας εξήγησαν αρθρογράφοι της Αριστεράς, ήταν μια παράσταση για καλό σκοπό.

Ο πειρασμός είναι προφανής. Αν δηλαδή δεν υπήρχε τέτοια προσυνεννόηση η επίθεση στο θέατρο θα ήταν δικαιολογημένη; Αλλά βέβαια μια τέτοια συζήτηση είναι εκτός θέματος.

ΤΟ πραγματικό ερώτημα είναι αν κάτω από οποιοδήποτε σκεπτικό θα αποδεχθούμε τέτοιες εκδηλώσεις «ήπιας» βίας. Η Αριστερά, ένα τμήμα της τουλάχιστον, φλέρταρε με την ιδέα. Σήμερα βλέπει την άλλη όψη της.

ΓΙΑΤΙ βέβαια όποιος ψάχνει πάντα βρίσκει μια δικαιολογία για τη χρήση τέτοιων μεθόδων. Και είναι άλλωστε γνωστό ότι η επανάσταση τρώει πάντα τα παιδιά της.

ΩΣ εδώ βέβαια το επεισόδιο θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως γραφική παρωνυχίδα. Τους τελευταίους μήνες ωστόσο όσοι παρακολουθούν τις συζητήσεις σε αυτούς τους χώρους δεν μπορεί παρά να σημειώσουν έναν έντονο προβληματισμό για το ζήτημα της Δημοκρατίας.

ΑΙΦΝΗΣ, για παράδειγμα, διεξάγεται μια σκληρή πολεμική για την ιστορική κληρονομιά του… Στάλιν. Διέπραξε πράγματι εγκλήματα ή όλα αυτά είναι αστική προπαγάνδα;

ΚΙ όσο και αν πια δεν έχουμε το δικαίωμα της άγνοιας, πολλοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν με πάθος το δεύτερο.

ΟΠΟΙΟΣ παρ΄ ελπίδα νομίσει ότι έτσι θα μπορούσε να ξεχωρίσει τους σύγχρονους αριστερούς από τους δογματικούς, απατάται. Διότι την ίδια στιγμή, σε πιο «ανανεωτικές» πτέρυγες, συζητούν και αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων για το αν η αστική Δημοκρατία αποτελεί ιδεολόγημα- είναι δηλαδή ψεύτικη- ή όχι!

ΣΤΗΝ πραγματικότητα αυτό που έχει συμβεί είναι ότι το σύνολο της πέραν του ΠΑΣΟΚ Αριστεράς, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως να διαφοροποιηθεί από τον «δικομματισμό» έχει ουσιαστικά βγει εκτός πολιτικού συστήματος.

ΣΕ μια εποχή που θα μπορούσε να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή απήχηση στους πολίτες αλλά και πρωτόγνωρη αποτελεσματικότητα σε κεντρικές πολιτικές παρεμβάσεις, έχει εγκλωβιστεί στις ρητορικές της υπερβολές και σε νεκραναστημένα ιδεολογικά πρότυπα.

ΣΑΝ να μη θέλει να επωμιστεί τις ευθύνες που δικαιωματικά θα της αναλογούσαν στο όνομα κάποιας νεφελώδους ιδεολογικής καθαρότητας ή στο όνομα της συνύπαρξης με κάθε λογής αριστερίστικα σχήματα.

ΔΕΝ θα πρέπει να απορεί κανείς που τον ρόλο της τον διεκδικούν με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας οι Οικολόγοι Πράσινοι!