Ράγισε καρδιές η «Χαρά»

, Της Πόπης Διαμαντάκου diaman@dolnet.gr


Ρυθμός και μέτρο που σπάνια χαρακτηρίζουν τηλεοπτικές σειρές, ιδίως το μελό, κάνουν το «Χαρά αγνοείται» να αποπνέει ειλικρίνεια
Το επεισόδιο σπαραχτικό. Οι ερμηνείες σπάνιες για τηλεοπτική σειρά και η σκηνοθεσία του δράματος αριστοτεχνική. Το προχθεσινό επεισόδιο της σειράς «Χαρά, αγνοείται» δεν μπορεί να μη ράγισε καρδιές.

Ο πόνος των γονιών, που έπειτα από τόση αγωνία και προσμονή βρήκαν το παιδί τους δολοφονημένο, αρκεί, σαν ιδέα και μόνο, να προκαλέσει ρίγη ανθρωπιάς.

Ωστόσο, αυτό που κάνει ακόμη πιο συγκλονιστική τη σειρά, είναι η ειλικρίνεια των χαρακτήρων και των διαλόγων, η αίσθηση της οικειότητας που αποπνέουν, χωρίς καμιά υπερβολή να τους τσαλακώνει και να γελοιοποιεί συναισθήματα.

Ο σπαραγμός της μάνας, τα φλας-μπακ στις κουβέντες του πατέρα με τη Χαρά, όταν για πρώτη φορά την είδε να κλαίει και νόμιζε ότι ήταν ερωτικά σκιρτήματα που τα δραματοποιούσε όπως όλες οι έφηβες, ο πόνος της εξαδέλφης, που παρά την ενοχή της γιατί είχε σχέση με το αγόρι της Χαράς και έγινε αιτία του τσακωμού τους επιμένει να διεκδικεί τον έρωτά του, όλες στιγμές που δόθηκαν με ειλικρίνεια διαμορφώνοντας μια αίσθηση οικειότητας με τους χαρακτήρες.

Είναι γεγονός ότι η ιστορία της εξαφάνισης της Χαράς θυμίζει τόσες άλλες που έχει παρακολουθήσει το φιλοθέαμον από δελτία ειδήσεων, με πιο ακραία για τη χώρα μας την υπόθεση Άλεξ, όπου ουδέποτε βρέθηκε το παιδί. Αυτό διευκολύνει τη συναισθηματική εμπλοκή του κοινού. Ωστόσο, το ενδιαφέρον στο σενάριο είναι ο σεβασμός με τον οποίο αναδεικνύει τα ανθρώπινα υλικά και ιδίως τις υπόγειες ψυχολογικές διαστάσεις χαρακτήρων και σχέσεων.

Η δύσκολη σχέση της μάνας με την κόρη, για παράδειγμα, γνωστή και κοινότοπη, γίνεται η αφορμή για τη συγκλονιστική στιγμή του σπαραγμού της μάνας, όταν μαθαίνει ότι το κορίτσι που ανέσυραν από τη θάλασσα είναι η Χαρά της: «Θέλω να της ζητήσω συγγνώμη, θέλω να της πω ότι την αγαπώ πολύ», με τη Μαρία Καβογιάννη σε μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές ερμηνείες. Μια μάνα, όπως σχεδόν όλες των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων, που αγαπούν βαθιά την κόρη τους, αλλά αισθάνονται ότι πρέπει να την ελέγχουν και να την εκπαιδεύσουν για μια ίδια με τη δική τους ζωή. Πιο ευάλωτη από τον άντρα της, στην ανάγκη της να βρει ένοχο για τον θάνατο της Χαράς, ρίχνει φταίξιμο στην εξαδέλφη της. Ο πατέρας- συγκινητικός ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης- βράχος δίπλα της και στήριγμα όλης της οικογένειας, τη μαλώνει: «Κανείς δεν θέλω να αισθάνεται ένοχος σε αυτό το σπίτι γι΄ αυτό που συνέβη στη Χαρά».

Είναι οι μικρές στιγμές που συνθέτουν την ανθρωπιά των χαρακτήρων, όπως οι λεπτές πινελιές δίνουν ένταση σε έναν πίνακα παγιδεύοντας μάτι και συναίσθημα.

Εικόνες υψηλής αισθητικής


Σχεδόν αφόρητη η σκηνή στο νεκροταφείο, όπου πια η οικογένεια αποχαιρετά το κορίτσι της. Σπάνια για μια τηλεόραση, που ακόμη και στα πιο δυνατά μελό κάτι τέτοια τα φοβάται. Αλλά ακόμη και η τραγικότητα, όπως και ο θρήνος της μάνας δεν χάνουν το μέτρο, με αποτέλεσμα να συγκλονίζουν ακόμη περισσότερο.

Όλα αυτά τα υπηρέτησε άριστα ο φωτισμός των πλάνων, που ακολούθησε τα συναισθήματα, έδωσε βάθος στις σκηνές και εικόνες υψηλής αισθητικής.

Αλλά ούτε το αστυνομικό σασπένς αδικήθηκε, καθώς η αναζήτηση του δολοφόνου από τον αστυνομικό ντετέκτιβ και τη βοηθό του δείχνει πως θα φέρει ανατροπές.