Πολιτική ζωολογία της μέσης ηλικίας

«Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΗΤΑΝ ΑΨΟΓΗ, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΤΟ
ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ (ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ!). ΜΑΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑΝ
ΚΙΟΛΑΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ, ΣΑΝ ΚΑΛΑ
ΠΡΟΒΑΤΑ». ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΟ
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΕΒΑΛΑΝ ΚΑΙ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ: «ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ». ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΠΑΙΔΙΑ» ΠΟΥ Η ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ ΣΥΓΧΑΙΡΕΙ. ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΠΟΥ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ «ΣΑΝ ΚΑΛΑ ΠΡΟΒΑΤΑ»
Η παρομοίωση αναμφισβήτητα διαθέτει ανθρωπογνωστική οξυδέρ κεια- όχι και προβατογνωστική, βέβαια, αφού, λόγω της φυσιολογίας των άκρων τους, τα συμπαθή μηρυκαστικά δεν μπορούν να χειροκροτήσουν. Όμως, λόγω του νεαρού της ηλικίας της, η σχολιάστρια αγνοεί κάποια πράγματα που θα ερμήνευαν καλύτερα τη συμπεριφορά των χειροκροτητών ή άλλες, παρόμοιες, που τις χορτάσαμε τελευταία: κάποιους μεσήλικους να συγχαίρουν τους οργισμένους νέους για κάθε πέτρα που πετούν, να εκστασιάζονται με την κάθε πυρπόληση κάδου σκουπιδιών, να ενθουσιάζονται για κάθε σχολείο ή πανεπιστήμιο που διαλύεται, μουρμουρίζοντας- η νεαρή εξεγερμένη ίσως θα έλεγε «βελάζοντας»- λόγια όπως «δίκιο έχουν τα παιδιά» ή «εμείς φταίμε».

Για να καταλάβουμε την παράλογη αποδοχή, ή ενίοτε και υποκίνηση, εκ μέρους των μεσηλίκων, της πολλαπλά καταστροφικής μανίας κάποιων νέων, πρέπει να πάμε πίσω στην επταετία 1967-74, τότε που εμείς που αντιταχθήκαμε στη χούντα – ναι, ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς- ζήσαμε για λίγο τη μεθυστική γεύση νοήματος που δίνει το πάθος για έναν κοινό, ανώτερο σκοπό. Και αργότερα, τον Ιούλιο του 1974, όταν το νόημα έφυγε ξαφνικά κάτω από τα πόδια μας.

Ο λόγος για αυτό το απότομο ξενέρωμα ήταν ότι η ένταση που βιώναμε επί χούντας – χωρίς όμως να το συνειδητοποιούμετρεφόταν αρνητικά, δηλαδή όχι από τι θέλαμε αλλά από το τι δεν θέλαμε. Και κατά τούτο, η δικτατορία προσέφερε ελεεινή υπηρεσία στην ψυχική μας ανάπτυξη. Στήνοντας απέναντί μας έναν τόσο πραγματικό μπαμπούλα, μας αποπροσανατόλισε βαθιά, στρέφοντάς μας στην άρνηση τα χρόνια ακριβώς που οι άνθρωποι ενηλικιώνονται στην αναμέτρηση με στόχους θετικούς.