Aκόμη κι αν δεχτούμε ότι η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού δεν έχει ακόμη αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά, εντούτοις δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι μπροστά στον καταιγιστικό τρόπο με τον οποίο συνέβη. Μέσα σε μία βδομάδα άλλαξαν άρδην τόσο οι εδραιωμένες εδώ και χρόνια προτιμήσεις των ψηφοφόρων όσο και η παγιωμένη εικόνα για την καταλληλότητα των πολιτικών αρχηγών.

Κι όπως η δυσαρέσκεια από μόνη της δεν αρκεί για να οδηγήσει σε πολιτική αλλαγή, έτσι και η ανατροπή των δημοσκοπικών δεδομένων δεν μπορεί να αποδίδεται μόνο στην απογοήτευση των πολιτών από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό.

Εκείνο που έδρασε ως πραγματικός καταλύτης ήταν η επαναφορά από τον Γιώργο Παπανδρέου της αντίληψης ότι μια «άλλη» πολιτική είναι σήμερα εφικτή. Μια πολιτική που διασφαλίζει την οικονομική ανάπτυξη, έχοντας ως επιδίωξη όχι το κέρδος των λίγων, αλλά την ευημερία των πολλών. Μια πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο και γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

Η επαναφορά της κοινωνικής ατζέντας από τον Παπανδρέου συνιστά την πλέον πειστική απάντηση στους νεοφιλελεύθερους μονόδρομους της Δεξιάς. Δικαιολογώντας έτσι και το σαφές προβάδισμα που για πρώτη φορά αποκτά το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα όμως απαντά και στις δημαγωγικές, εξωπραγματικές, όσο και καταδικασμένες ιστορικά διακηρύξεις της Αριστεράς. Η επιρροή της οποίας επανέρχεται ως εκ τούτου στα συνήθη, για κόμματα διαμαρτυρίας, δεδομένα.

Εκείνο λοιπόν που σήμερα έχει τη μεγαλύτερη αξία από όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα είναι η θετική υποδοχή της εναλλακτικής πολιτικής πρότασης που επανέφερε στο τραπέζι της δημόσιας συζήτησης το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό γιατί οι ιδεολογικές προτιμήσεις έχουν πάντοτε σταθερότερα χαρακτηριστικά από την εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν οι επικοινωνιακοί σχεδιασμοί και οι επιλογές τύπου «life style».

Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ