Χιλιάδες σελίδες περιοδικών, αμέτρητα πάνελ μεσημεριανών εκπομπών, ατελείωτες ώρες συζητήσεων κατά προτίμηση με τη συνοδεία αλκοόλ και προσφάτως ακόμη μία επιστημονική έρευνα. Το θέμα ένα και μοναδικό: η απιστία. Υποσημείωση, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων η ανδρική απιστία.

Οι γυναίκες για κάποιο περίεργο λόγο έχουν την τάση να υπεραναλύουν το θέμα. Αυτές οι χιλιάδες σελίδες είναι κυρίως σε γυναικεία περιοδικά, τα πάνελ απαρτίζονται κυρίως από γυναίκες- άντε και κανέναν άνδρα, έτσι για ξεκάρφωμα, να λέμε ότι έχουμε και την άλλη άποψη- και οι παρέες που μπροστά από την μπάρα θέτουν τα δεδομένα και εξετάζουν σχολαστικά τα στοιχεία, εννέα στις δέκα φορές είναι γυναικοπαρέες. Κοινώς, η γυναικεία απιστία δεν υφίσταται ως θέμα.

Για να είμαστε αντικειμενικοί, δεν φταίνε μόνον αυτές. Η περιρρέουσα αντίληψη θέλει τον άνδρα δυνητικά άπιστο και εμάς κάτι σαν Πηνελόπη. Γενιές και γενιές γυναικών μεγάλωσαν με αυτή την παραδοχή, η οποία- σύμφωνα με μια φίλη μου- πιθανόν συνέβαλε και σε αυτή την εμμονή που έχουμε ότι οι άνδρες είναι άπιστοι. Απίστευτος διαχωρισμός. Όχι κάποιοι άνθρωποι είναι άπιστοι, όχι ίσως κάποια φορά όλοι μπορεί να απατήσουν τον σύντροφό τους. Κατηγορηματικά οι άνδρες είναι άπιστοι. Μέχρι και η τελευταία έρευνα από τη Σουηδία ήρθε να μας πει ότι είναι γονιδιακό το θέμα. Ποικιλομορφίες, λέει, στο γονίδιο ενός υποδοχέα της βαζοπρεσίνης επηρεάζουν το κατά πόσον ένας άνδρας είναι πιστός σύζυγος ή έχει την τάση να αποφεύγει τη δέσμευση. Άνδρας συγκεκριμένα, όχι άνθρωπος.

Δηλαδή, οι γυναίκες δεν ξενοκοιτάνε; Η τυπική απάντηση είναι πως είναι πιο συναισθηματικές, δεν απατούν αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, αν δεν είναι ερωτευμένες με το αντικείμενο του πόθου- σκοτεινό ή μη-, έστω αν δεν τις προκαλεί εγκεφαλικά ο άλλος και διάφορα άλλα τέτοια. Μύθοι. Η απιστία δεν είναι ανδρική υπόθεση. Τα βαθύτερα αίτιά της και για τα δύο φύλα είναι ίδια. Οι αφορμές επίσης. Και το θέμα, σε καμία των περιπτώσεων, δεν μπορεί να είναι γονιδιακό. Άλλο που όλα αυτά δύσκολα θα τα παραδεχθεί μια γυναίκα ενώπιον ανδρών.