«…ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ/ ΠΟΥ
ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
ΝΑ ΔΕΙ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ/
ΣΤΟ ΚΑΘΕ
ΤΙ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ, ΠΟΥ
ΑΚΟΥΩ, ΠΟΥ ΜΑΝΤΕΥΩ,
ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ
ΠΙΣΤΕΥΩ/ ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄
ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ/
ΑΠ΄ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ
ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
ΤΟΥ ΤΟ ΑΥΓΟ/
ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ
ΑΠΑΝΤΑ», ΓΡΑΦΕΙ Ο
ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ.
Γενέτειρα: Λωζάννη (Δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη).

Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Νομική Σχολή. Το 1947 εγκαθίσταται στο Λονδίνο, όπου και παρακολουθεί μαθήματα αγγλικής λογοτεχνίας και γνωρίζει τους ποιητές Έλιοτ, Σπέντερ, Όντεν και Μακνίς. Συνεχίζει τις σπουδές του στην Εcole Ρratique des Ηautes Εtudes στο Παρίσι (1954-1960) και συνδέεται με τον Μπρετόν. Διδάσκει (1968-1993) Συγκριτική Φιλολογία και δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και συνδέεται με τον Φερλινγκέτι, στον θρυλικό εκδοτικό οίκο του οποίου, «City Lights», εκδίδει το 1990 το Μy after life guaranteed. Μαζί με τους Δενέγρη, Μακρή, Αραβαντινού, Κουτρουμπούση, Πουλικάκο, Μυλωνά και Στάγκο ιδρύει, το 1963, το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό Πάλι. Το 1990, πρωτοστατεί στην έκδοση του περιοδικού Συντέλεια και το 2004, χρονιά κατά την οποία εγκαθίσταται μόνιμα στην Ελλάδα, στην έκδοση της Νέας Συντέλειας. Τιμάται το 1959 με το Β΄ και το 1983 με Α΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης, το 1998 με το Κρατικό Βραβείο χρονικού-μαρτυρίας και το 2004 με το Βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη.

Το γνωρίζατε; Παρουσιάστηκε στα γράμματα το 1939, με ποιήματά του στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα. Ήταν ο πρώτος που μετέφρασε έργα των Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκου, Εγγονόπουλου, Γκάτσου στα αγγλικά.

Κριτική ετυμηγορία: Εμβληματική μορφή των γραμμάτων μας με πλούσιο και καινοτόμο ποιητικό, πεζογραφικό και δοκιμιακό έργο, το οποίο συνομιλεί γόνιμα με τα πιο πρωτοποριακά ρεύματα της ευρωπαϊκής και αμερικανικής σκέψης. Σε όλες τις φάσεις του έργου του (υπερρεαλιστική, νεοϋπερρεαλιστική, μπιτ, γλωσσοκεντρική) ο Βαλαωρίτης αποδεικνύεται δαιμόνιος μαιτρ του λόγου, ευφάνταστος μυθοπλάστης και μέγας σατιριστής. Πνεύμα ανατρεπτικό και ρωμαλέο, με τις πολλαπλές δραστηριότητές του- ποιητικές, μεταφραστικές, εκδοτικές- συνέβαλε αποφασιστικά στην εξέλιξη και ανανέωση της ελληνικής ποίησης.

Βιβλιογραφία (επιλεγ μένη): Ποίηση: Η πουπουλένια εξομολόγηση, 1961-1968 («Ίκαρος», 1982), Ποιήματα 1,1944-1964 («Ύψιλον», 1983), Στο κάτω-κάτω της γραφής(«Νεφέλη», 1984), Ποιήματα 2, 1965-1974 («Ύψιλον», 1987), Ανιδεογράμματα («Καστανιώτης», 1996), Αλληγορική Κασσάνδρα («Καστανιώτης», 1998), Η κάθοδος των Μ («Ύψιλον», 2002), Μια αλφάβητος κωφαλάλων («Άγκυρα», 2003), Άστεγος ο Μέγας («Ύψιλον», 2004), Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας («Άγκυρα», 2005). Πεζά: O Προδότης του γραπτού λόγου («Ίκαρος», 1980), Ο διαμαντένιος γαληνευτής («Ύψιλον», 1981), Ο θησαυρός του Ξέρξη («Εστία», 1984), Γνωρίζετε την Ελπινίκη («Ηλέκτρα», 2005). Δοκίμια: Για μια θεωρία της γραφής («Εξάντας», 1990) Στίχοι: « Γράφω μια γραφή γενική και ανώνυμη μια γραφή/ που ανήκει σε όλους. Δεν είμαι κανένας δεν είμαι ένα πρόσωπο/ με ιδιότητες ένα πρόσωπο άλφα ή βήτα που συναντάς σ ΄ ένα/ σπίτι, στο δρόμο. Η φωνή μου υψώνεται τώρα σ ΄ έναν τόνο οξύ / άλλοτε αλλού χαμηλώνει και χάνεται μες στις άλλες φωνές ».

Τελευταία Νέα