Αναζήτηση
«ΣΤΟ ΒΥΘΟ/
ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ/
ΣΤΟΝ
ΑΦΡΟ/ ΜΕ
ΠΡΟΣΠΕΡΑΨΑΡΙ/
ΣΕΣ/ ΗΣΟΥΝ
ΕΓΩ
ΑΪΤΟΣ/ ΑΪΤΕ/
ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΧΕ
ΛΩΝΑ/ ΣΤΑ
ΝΥΧΙΑ ΣΟΥ»,
ΓΡΑΦΕΙ Η ΦΟΙΒΗ ΓΙΑΝΝΙΣΗ
Γενέτειρα: Αθήνα 1964. Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Σπουδάζει αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1988). Συνεχίζει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Centre Louis GernetΠανεπιστή- μιο Lyon ΙΙLumi re όπου εκπονεί διδακτορική διατριβή με το θέμα, «Ποίηση και διαδρομές στην Αρχαϊκή Ελλάδα» (1994). Εργάζεται ως λέκτορας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Το γνωρίζατε; Ήταν συνεκδότρια (με τους Αριστείδη Αντονά, Ζάφο Ξαγοράρη) και διευθύντρια του περιοδικού Μαύρο Μουσείο (1986-1994), στο οποίο και δημοσίευσε τα πρώτα της πεζά ποιήματα. Το περιοδικό στήριξε με θέρμη ο γνωστός πεζογράφος Ε.Χ. Γονατάς, ο οποίος και παρότρυνε την Γιαννίση να στείλει δουλειά της στον Μίλτο Σαχτούρη. Η γνωριμία της με τον ποιητή και η ανεπιφύλακτη ενθάρρυνση από πλευράς του επηρέασαν καθοριστικά την πορεία της στα γράμματα.
Δοκιμιακός λόγος. Η σταθερή ενασχόλησή της με τον Όμηρο και τους αρχαίους λυρικούς (Αρχίλοχος, Αλκμάν, Πίνδαρος) αποτυπώνεται στις μελέτες της, που διερευνούν θέματα ποιητικής και χώρου. Στο βιβλίο της R cits des Voies. Chant et Cheminement en Gr ce archaΪque, για παράδειγμα, εκκινώντας από την αρχαία μεταφορά του ποιήματος ως δρόμου, μελετά τη σχέση μεταξύ αρχαϊκών ιερών οδών και ποίησης, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον ρόλο του επισκέπτη, του ποιητή και της μνήμης. [Το βιβλίο αυτό παρουσιάστηκε πρόσφατα (28-3-2008) στο Παρίσι, στο Centre Louis Gernet, όπου οι ομιλητές Παναγιώτης Τουρνικιώτης (αρχιτέκτονας, καθηγητής ΕΜΠ), Jesper Svenbro (ποιητής- φιλόλογος, μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας) και Francois de Ρolignac (ιστορικός- αρχαιολόγος, καθηγητής ΕΡΗΕ) ανέλυσαν ζητήματα όπως η διαδρομή στη μοντέρνα και αρχαία αρχιτεκτονική, η γραφή και η φωνή- ανάγνωση στην αρχαία Ελλάδα, και η σχέση τελετής και γραφής στις αναθηματικές επιγραφές και στον Πίνδαρο].
Κριτική ετυμηγορία: Σε γλώσσα λιτή, απέριττη, έντεχνα απογυμνωμένη, τα πυκνά, μινιμαλιστικά ποιήματα της Γιαννίση διερευνούν με αφοπλιστική αμεσότητα τη σχέση της γλώσσας με τα πράγματα και τον φυσικό κόσμο. Οι φαινομενικά ασύνδετες εικόνες- που συχνά μοιάζουν με ονειρικές ψηφίδες- τις οποίες αποτυπώνει με χειροτεχνική επιμέλεια, γίνονται η αφορμή για μια εξπρεσιονιστικού τύπου απεικόνιση του κόσμου.
Βιβλιογραφία: Ποίηση: Αχι νοί, («Μαύρο Μουσείο», 1995), Ραμαζάνι («Μαύρο Μουσείο», 1997)- και οι δύο εκτός εμπορίου- Θηλιές,(«Νεφέλη», 2005). Μελέτες: Classical Greek Αrchitecture: Τhe Construction of the Μodern (σε συνεργασία με τον Α. Τζώνη, «Flammarion», 2004), Αστικό Κενό («Futura», 2008- βιβλίο- αρχείο των δράσεων της ομώνυμης ομάδας μέσα στην πόλη. Οι δράσεις αυτές παρουσιάστηκαν στην Βiennale Αρχιτεκτονικής του Σάο Πάουλο το 2007), R cits des Voies. Chant et Cheminement en Gr ce archaΪque («J r me Μillion», Γκρενόμπλ, 2006). Στίχοι: « Μόνο με ρήματα/ με ρήματα να μιλάς/ τα ρήματα είναι οι λέξεις/ κι οι μετοχές/ θερισμένος αγαπημένος ξεχασμένος χρόνια/ τώρα δευτερόλεπτα πεθαμένος ευλογημένος/ ο Κύριος/ οι λέξεις τα όντα τα ονόματα/ τα ζώα τα φυτά/ είναι δικά του/ από τα ρήματα ξεπήδησαν/ από το σ ΄ αγαπώ ».
