Στην άλλη πλευρά της Βυτίνας, θα δεις τη βιβλιοθήκη (πολύ δραστήρια και ενημερωμένη, με 10.000 τόμους βιβλίων) πίσω από την οποία βρίσκεται το παλιό κτίριο του λεγόμενου Ελληνικού Σχολείου και θα προχωρήσεις προς το γυμνάσιο. Ανατολικά της πλατείας Οικονομίδη θα σταθείς για να θαυμάσεις τη Δασοκομική Σχολή, τη «Σχολή» όπως τη λένε οι ντόπιοι. Το διώροφο νεοκλασικό κτίστηκε μεταξύ 1890-95 μέσα σε αγρόκτημα 150 στρεμμάτων, δωρεά του ευεργέτη Παναγιώτη Τριανταφυλλίδη. Το απίθανο κτίριο, έδρα σήμερα του Δασαρχείου, σχεδόν αναστενάζει από θλίψη, παρατημένο καθώς είναι και με ανεκπλήρωτες τις υποσχέσεις μιας αναστήλωσης που έχει ανάγκη κατεπειγόντως καθώς ο πάνω του όροφος σχεδόν γκρεμίζεται. Η βόλτα από εκεί μέσα στα μεγάλα κτήματα με την υπέροχη σεκόγια και τον λιμπόκεδρο είναι εξίσου ωραία με τη βόλτα στο περίφημο Δασάκι της Βυτίνας, στα ανατολικά του Τριανταφυλλίδειου αγροκτήματος. Αριθμημένα και παραταγμένα σε 40 στρέμματα σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες βρίσκονται περίπου 3.800 ψηλόλιγνα πεύκα. Το πειραματικό αλσύλλιο έφτιαξαν οι Γερμανοί υπό την καθοδήγηση ενός Ιταλού δασολόγου και έχει στο κέντρο του ένα γαλήνιο ξέφωτο με μικρή παιδική χαρά. Η βόλτα θα ολοκληρωθεί στον δρόμο της Αγάπης. Κι ας είναι ακόμη πρώιμη η άνοιξη, κι ας έχουν τα σφενδάμια και οι ψευτοπλάτανοι γυμνά τα κλαδιά τους, οι αναμνήσεις από τις βόλτες που έκαναν στο αλλοτινό «νυφοπάζαρο» οι κυρίες και οι κύριοι της καλής κοινωνίας, είναι εκεί παρούσες. Και οι επισκέπτες της σημερινής, τουριστικής, Βυτίνας, που όλο και αυξάνονται, ακολουθούν τα αόρατα βήματά τους…