Με την αδιάλλακτη στάση που τηρούν τα Σκόπια, το «βέτο» στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ είναι μονόδρομος. Και είναι βέβαιο πως, εφ΄ όσον δεν συνετιστούν, θα ακολουθήσουν κι άλλα πιο επώδυνα «βέτο», όπως αυτό για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η ελληνική πλευρά με πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Σημίτη αλλά και της κυβέρνησης Καραμανλή έκανε σημαντικά βήματα προς την ομαλοποίηση των ελληνοσκοπιανών σχέσεων. Πήρε αποστάσεις από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών του 1992, που προέβλεπε ότι τα Σκόπια δεν μπορούν να αναγνωριστούν από την Ελλάδα με όνομα που να περιέχει τον όρο «Μακεδονία». Και προχώρησε σε έναν μεγάλο συμβιβασμό: να πει «ναι» σε μια σύνθετη ονομασία για τα Σκόπια (π.χ. Άνω Μακεδονία, Νέα Μακεδονία κ.λπ.). Αλλά και αυτή η κίνηση καλής θέλησης έπεσε στο κενό. Με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να εμποδίσει την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Και θα βγει ασφαλώς χαμένη από μια τέτοια εξέλιξη. Θα δημιουργηθούν προβλήματα με τους συμμάχουςκυρίως τις ΗΠΑ- που επιθυμούν την πολιτική στήριξη των Σκοπίων σε μια Βαλκανική που διολισθαίνει πάλι- μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβουστη φωτιά.

Ο μεγάλος χαμένος, όμως, αναμφίβολα θα είναι τα Σκόπια. Διότι η αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή, που εντείνεται και με τη μη επίλυση του ονόματος, υποσκάπτει την κλυδωνιζόμενηέτσι κι αλλιώς- εσωτερική τους συνοχή. Ωστόσο, η ηγεσία της γειτονικής χώρας δείχνει να θυσιάζει στις εσωτερικές κομματικές σκοπιμότητες, το μείζον.