Ο Καρπενησιώτης ρέει ατάραχος και ο Τυμφρηστός στέκεται περήφανος και χιονισμένος. Τα φαράγγια κατεβάζουν παγωμένο αέρα και πίσω από κάθε στροφή ένα μικρό θαύμα περιμένει. Σ΄ αυτήν τη διαδρομή, από το Καρπενήσι ώς τον Προυσό θα επιστρέφουμε για μια ζωή!
Oι σκιέρ και οι άλλοι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου καταφτάνουν στη μεγάλη πλατεία με τα μνημεία, τους ανδριάντες, το όμορφο καμπαναριό που έκτισε ο διδάσκαλος του Γένους Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός και με τα μαγαζάκια που πουλούν τοπικά γλυκά και χυλοπίτες. Εκεί βρίσκονται και τα καφέ και τα μπαράκια στα οποία θα περάσουν τις ώρες τους όταν δεν θα βρίσκονται στο χιονοδρομικό κέντρο του Τυμφρηστού. Με τον πρώτο καφέ καταλαβαίνουν πως οι κόκκινες σκεπές που έβλεπαν από μακριά ανήκουν σε πολυκατοικίες και πως το Καρπενήσι δεν ήταν η «γραφική κωμόπολη» που περίμεναν. Δεν πτοούνται: ανεβαίνουν στα βουνά, κάνουν βόλτες στα γύρω χωριά, χαλαρώνουν στους πέτρινους ξενώνες και απολαμβάνουν ζεστά ροφήματα και επιτραπέζια παιχνίδια μπροστά στα αναμμένα τζάκια. Το Καρπενήσι μπορεί να μην ξεχωρίζει για την ομορφιά του, έχει όμως μεγάλη ιστορία. Δύο είναι οι αιτίες για τη σημερινή του εικόνα: η καταστροφή από τους Γερμανούς το 1944 και ο ισχυρός σεισμός του 1966. Ακόμη κι έτσι οι φυσικές ομορφιές γύρω του είναι πολλές κι έτσι το Καρπενήσι σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο γεμίζει με επισκέπτες.