Το Δίον γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και τη ρωμαϊκή εποχή. Την ύπαρξη της πόλης αναφέρει για πρώτη φορά ο Θουκυδίδης, περιγράφοντας την πορεία του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα από τη Θεσσαλία στη Μακεδονία το 424 π.Χ. Ο Ησίοδος γύρω στο 700 π.Χ. ύμνησε τον έρωτα του Δία για τη Θυία (κόρη του Δευκαλίωνα): εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε τον Μάγνητα και τον Μακεδόνα, που έζησαν γύρω από τον Όλυμπο. Ο ιερός χώρος του Διός στην περιοχή αυτή ήταν το Δίον.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου Ε΄ οι Αιτωλοί εισέβαλαν στην ιερή πόλη, κατέστρεψαν τα τείχη, το γυμνάσιο και πολλά σπίτια και έβαλαν φωτιά στο τέμενος του Ολυμπίου Διός. Η πόλη κατάφερε να ανασυγκροτηθεί, αλλά το 169 π.Χ., κατελήφθη από τους Ρωμαίους. Η αποικία τους εκεί ιδρύθηκε μετά το 31 π.Χ. Κατά τα παλαιοχριστιανικά χρόνια η πόλη συρρικνώθηκε και στο κέντρο της κτίστηκε παλαιοχριστιανική βασιλική. Στα ερείπια της αρχαίας πόλης κτίστηκαν άλλες δύο βασιλικές και μια τρίτη έξω από τα τείχη. Μετά την εισβολή των Οστρογότθων, τις πλημμύρες του ποταμού Βαφύρα και τους σεισμούς η πόλη εγκαταλείφθηκε, τον 5ο αιώνα μ.Χ.