Μπορεί στο θέμα των Σκοπίων να λέμε ότι είμαστε εκεί που ήμασταν πριν από 15 χρόνια, ωστόσο το 2007 δεν είναι 1992. Αν τότε είχαμε, ίσως, κάποιες πιθανότητες να επιβάλουμε την αλλαγή ονομασίας σε ένα νεοσύστατο κράτος, σήμερα ύστερα από 123 διεθνείς αναγνωρίσεις των Σκοπίων με τη συνταγματική τους ονομασίααπό χώρες μάλιστα όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία- η απαίτησή μας αυτή δεν φαίνεται μόνο παράλογη αλλά μοιάζει και διπλωματικά ανέφικτη. Γι΄ αυτό η σκληρή στάση για βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μπορεί να είναι βολική, πολιτικά, για τη Νέα Δημοκρατία που θέλει να επαναπατρίσει τους ψηφοφόρους του ΛΑΟΣ, ωστόσο είναι δύσκολο να έχει οποιοδήποτε ουσιαστικό αποτέλεσμα στο θέμα της ονομασίας: όλος ο υπόλοιπος κόσμος θα εξακολουθεί να αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία», ενώ θα επιδεινωθούν οι σχέσεις που έχτισαν σιγά σιγά αυτά τα χρόνια οι 3.000 ελληνικές επιχειρήσεις με έδρα τα Σκόπια. Τα παθήματα του 1992 δεν έγιναν μαθήματα. Και κινδυνεύουν και πάλι να μας εγκλωβίσουν σε αδιέξοδες επιλογές που μπορεί να έχουν συνέπειες σε όλο το φάσμα των εξωτερικών μας σχέσεων.