«Δεν θέλω μαθήματα Ιστορίας, θέλω λύσεις» ήταν η πιο αγαπημένη φράση του κ. Ρ. Χόλμπρουκ όταν μεσολαβούσε μεταξύ Μιλόσεβιτς, Ιζετμπέκοβιτς και Τούντζμαν για την ειρήνευση στη Γιουγκοσλαβία. Είναι βολικό και απολύτως κατανοητό οι μεσολαβητές- και δη μιας υπερδύναμης- να μην ενδιαφέρονται για ένα τοπικό πρόβλημα στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά για την επίτευξη μιας συμφωνίας εδώ και τώρα. Ωστόσο η τοποθέτηση του κ. Νίμιτς για τον Μέγα Αλέξανδρο επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο. Δημιουργεί εμπόδια στην προσπάθεια μεσολάβησης μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων για το θέμα του ονόματος, αφού προκαλεί εύλογες αντιδράσεις και στις δύο πλευρές. Θα περίμενε κανείς μία τέτοια δήλωση από έναν αξιωματούχο που έχει βαρεθεί και θέλει να τελειώνει όπως όπως από την αποστολή που τού έχουν αναθέσει τα Ηνωμένα Έθνη. Όσο για την ουσία της δήλωσης Νίμιτς, η Ιστορία έχει αποφασίσει για τον Αλέξανδρο πριν από τον κ. Νίμιτς και σίγουρα η απόφαση αυτή δεν θα αλλάξει ύστερα από αυτόν…