ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΠΛΑΣΕ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
ΣΟΛΩΜΟΥ, «ΜΑΓΕΜΑ Η ΦΥΣΙΣ ΚΙ ΟΝΕΙΡΟ», Ή ΜΗΠΩΣ ΤΙΣ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΖΩΙΚΟ ΚΑΙ ΦΥΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ
ΚΟΣΜΟΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΣ, ΑΝΕΡΜΗΝΕΥΤΟΣ
ΚΑΙ ΕΡΕΒΩΔΗΣ, ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ;
ΤΡΙΑ ΟΜΟΘΕΜΑ ΒΙΒΛΙΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΡΟΛΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ,
ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ «ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ»
ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΛΑΝΟ
Ηπανίδα και η χλωρίδα που κατοικούν τα διηγήματα του Αργύρη Χιόνη έχουν κάτι κοινό με το όνομα του ποιητή: φεγγοβολούν για μια στιγμή και ύστερα χάνονται, λάμπουν και αστραπιαία εξαφανίζονταιμε λίγα λόγια, υπάρχουν και ταυτόχρονα δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον για τους μη μυημένους. Για όσους δηλαδή δεν έχουν ασκήσει το βλέμμα τους πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων και αρκούνται στην εντός των συνηθισμένων ορίων πραγματικότητα. Στα δάση ενός τέτοιου ιδιόμορφου σύμπαντος θάλλουν αιωνόβια δέντρα που υποδέχονται τον ξυλοκόπο με «χαμόγελο επιείκειας», γιατί γνωρίζουν τι περιμένει κάθε ύπαρξη ανθρώπινη ή μη στο τέλος της επίγειας περιπέτειάς της. Οι ανεμώνες κυριευμένες από την ανείπωτη ομορφιά τους γίνονται πεταλούδες που δραπετεύουν από τον μίσχο και πετούν από λουλούδι σε λουλούδι, η «βροχή δωματίου» παίζει άρπα με τις χορδές της ψυχής του ένοικου και κάνει τα οικιακά σκεύη να ηχούν μελωδικά, οι χελώνες την ώρα που ερωτεύονται γίνονται η αιτία να καούν δάση απ΄ τους σπινθήρες που πετάγονται από τα συγκρουόμενα κελύφη τους και ο μαύρος πάνθηρας ισοδυναμεί με την πεμπτουσία της ποιητικής τέχνης.

Μαζί με αυτά τα έμβια συμβιώνει και ένα πλήθος άλλων «όντων»: ο καταχθόνιος εσωφάγος, ο ύπουλος ισκιοβόρος, το ψυχοφθόρο σεκλέτι, ο βορβορώδης κατωβλέπας, ο χαμαιλέων Ούτις Ούτις, ο τρελός λαγός του Σαχτούρη που τώρα πια ζει στη σελήνη, καθώς και άλλα δαιμονικά τα οποία κατοικούν μες στους καθρέφτες και αυτοχειριάζονται με τα θρυμματισμένα κομμάτια τους.

Η δενδρόβια σαύρα με το ξεχωριστό όνομα «Βασιλίσκος» αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα γιατί είναι ένα «τραγικά μοναχικό τέρας»: ό,τι αγγίζει, πεθαίνει και όπου πατεί το πόδι της, ο τόπος γύρω δηλητηριάζεται. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που το εν λόγω κείμενο αφιερώνεται στη Ζυράννα Ζατέλη, που με τη σειρά της ξέρει να φέρεται σε ζώα και σε φυτά με τον σεβασμό και την αγάπη αρχαίου μύστη.

Αργύρης Χιόνης

ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ

ΕΚΔ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, 2006 ΣΕΛ. 120, ΤΙΜΗ: 8,40 #

Τελευταία Νέα