Η Ζέγκερς μοντάρει υπαρξιακούς και πολιτικούς μονολόγους, διαλόγους, αφηγήσεις και αφηγηματικά αυτοσχόλια, αξιοποιώντας την τεχνική ενός νεοεμφανιζόμενου για την εποχή είδους, του θρίλερ. Ο κινηματογράφος επέδρασε όσο καμιά άλλη τέχνη στο μυθιστόρημα. Μια πόρτα ποτέ δεν θα κλείνει πια με τον ίδιο τρόπο σε ένα βιβλίο, από τη στιγμή που μεσολάβησε το σινεμά. Το 1942 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η περίφημη «Καζαμπλάνκα». Κάποιος, ανίερος ίσως, μελετητής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ταινία και μυθιστόρημα βγήκαν από την ίδια πολιτισμική μήτρα.

Έρωτας, φυγή, δέσμευση. Τρόμος του ναζισμού. Φυγάδες και φυγάδευση. «Ο θάνατος είναι ένας αφέντης από τη Γερμανία», έγραψε ο Celan στη «Φούγκα του θανάτου». Η Ζέγκερς γνώρισε το εμπράγματο βάρος του στίχου. Κατάπιε το βίωμα και έγραψε ένα μυθιστόρημα όχι για τον θάνατο, αλλά για την αγωνία να γλιτώσεις.

Τελευταία Νέα