Γιατί είναι τόσο δημοφιλής ο Ίρβιν Γουέλς; Επειδή απέχει μίλια από τα καθωσπρέπει μπουρζουάδικα θέματα. Η γραφή του δεν αγνοεί τα σωματικά υγρά- αναδίδει σπέρμα, εμετό και αλκοόλ.

(Ποιος ξεχνάει τη σκηνή του Τρέινσποτινγκ, όπου ο Ρέντον χώνεται στη λεκάνη της τουαλέτας που έπεσαν τα χάπια του.) Εισήγαγε δε τη φωνητική, ακατέργαστη αργκό του δρόμου στην αποστειρωμένη λογοτεχνία, όπως ο Σελίν.

Δεν είναι όλοι οι συγγραφείς ικανοί να προσλάβουν το περιβάλλον γύρω τους και να το μετουσιώσουν σε λογοτεχνία. Ο Γουέλς, στα 48 του, το καταφέρνει περιγράφοντας είτε το περιθωριακό Λιθ του Εδιμβούργου, όπου γεννήθηκε, είτε την κυριλέ μεριά της πόλης. Τα βιβλία του είναι έντονα ταξικά αλλά και αυστηρά τοποθετημένα στο σήμερα, με άφθονες αναφορές στην τρέχουσα κουλτούρα (κινούμενα σχέδια, συγκροτήματα, πολιτικοί) γεγονός που τα καθιστά ντοκουμέντα, όπως και συναρπαστικά ζωντανά χωρίς να μειώνει στο ελάχιστο την αξία, τη διαχρονικότητα ή την υπερτοπικότητά τους.