Τα πρώτα χρόνια στην πολιτική δεν χαμογελούσε έτσι. Είχε ένα πλατύ χαμόγελο θριάμβου- νέος ωραίος και ελπιδοφόρος, όπως ήταν.

Του έλαχε σε παράξενη εποχή να είναι ο νεώτερος υπουργός Εξωτερικών, έγινε μαθητευόμενος μάγος.

Νόμιζε ότι θα έγραφε νέα βαλκανικά έπη, κατάφερε να ξεσηκώσει συλλαλητήρια, δημιούργησε το «μακεδονικό», έγραψε ένα σωρό σουξέ θα λέγαμε, και ακάθεκτος τα έβαλε με το κόμμα του, έριξε την κυβέρνησή του, έφυγε, έφτιαξε δικό του κόμμα, κινήσεις αυτοκρατορικές, γεμάτες προσβεβλημένο μεγαλείο, ίσως επειδή δεν μπόρεσε να ξεκινήσει τον τέταρτο βαλκανικό πόλεμο, που θα ήταν προάγγελος του τρίτου παγκοσμίου, όπως ονειρεύτηκαν πολλοί μαζί του, πλάι του, παραλλήλως, άνω κάτω και πλαγίως.

Αφότου άρχισε η αργή πολιτική κατηφόρα, άφησε το χαμόγελο σιγουριάς και θριάμβου, φόρεσε άλλο.

Χαμόγελο γλυκό, μικρού παιδιού, αθώο, με στρογγυλά ματάκια, έκπληκτα, αλλά υποταγμένα. Υποταγμένα στη σκληρή πραγματικότητα που αγνόησε τα όνειρά του, έστω κι αν βάρυνε τη χώρα με μυλόπετρες που ακόμα σέρνει κρεμασμένες στον λαιμό της. Όλο και πιο γλυκό το χαμόγελο, όλο και πιο γερμένο παθητικά το κεφάλι, όσο περνούσαν τα χρόνια κι εξαφανιζόταν το κόμμα του, όλο και περισσότεροι κήποι στις φωτογραφίες, παιδιά, σύζυγος, να θυμίζουν ότι τέλος πάντων το αθώο πλάσμα είχε επενδύσει στην πολιτική από γενιά και σόι, δεν μπορούσαν να το αφήσουν έτσι, έπρεπε να το υιοθετήσει κάποιος. Κι άντε τα κατάφερε, ξαναγύρισε στη στρούγκα, με το ίδιο χαμόγελο. Ανταμείφθηκε.

Τώρα ο Αντώνης Σαμαράς λανσάρεται επισήμως υποψήφιος της Ν.Δ. στη Μεσσηνία. Οι κίνδυνοι από τις πολιτικές τρέλες του μάλλον έχουν οριστικά ξεπεραστεί- αν και ποτέ δεν ξέρεις-, ένα μένει να δούμε: Πότε θα σιχαθεί τον εαυτό του να χαμογελά έτσι, πότε θα του ξεφύγουν οι μυτεροί κυνόδοντες στο πλάι…

Τελευταία Νέα