ΟΣταμάτης Φασουλής με το εύστοχο στον τίτλο και στο περιεχόμενο «Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές» επιστρέφει στην επιθεωρησιακή ουσία αλλάζοντας και γλώσσα και υποκριτικό κώδικα και κυρίως θεματική. Μη έχοντας στη διάθεσή του τους παλιούς τυποποιημένους στη μανιέρα τους μίμους μετατοπίζει το υποκριτικό στίγμα στον ρυθμό, τη γλωσσική αστική «αργκό», τις αναγνωρίσιμες συμπεριφορές της συμπεριφοράς που υπαγορεύει η μόδα.

Ο πράγματι εύστοχος τίτλος που μεταφράζει με τον τρέχοντα όρο ό,τι λεγόταν παλιότερα «συρμός» που επίσης παρέπεμπε στο τρένο και στο δημοφιλές φιλμ. Έχω πολλές φορές αναζητήσει μια επιστημονική εργασία, ένα διδακτορικό, πάνω στη γλώσσα της επιθεώρησης. Πράγματι θα ήταν αποκαλυπτική μια ιστορία των ιδιόλεκτων κάθε εποχής, της αργκό, του πολιτικού λεξιλογίου που διασώζεται και σατιρίζεται από την επιθεώρηση.

Ο Φασουλής και οι συνεργάτες του συγγραφείς (Βίδος, Καναράκης, Νάσης) εξαντλούν γλώσσα, χειρονομία, ιδιόλεκτα και «ιδιοτροπίες» της σημερινής πιθηκίζουσας κοινωνίας μας στη σειρά των εύστοχων νούμερων. Το σκηνικό του Γαβαλά, τα κοστούμια των Μέντη – Κοκκορού, η χορογραφία του Παπάζογλου (που φτάνει με την καθοδήγηση του Φασουλή να αντικαθιστά τα παλιά χορευτικά με ενδιαφέροντα ιντερμέδια- χορικά), οι στίχοι της Νικολακοπούλου (μέσα στην παράδοση του είδους), η ερεθιστική ειρωνεία της μουσικής του Ζουγανέλη, χωρίς την παλιά ρητορική και τη χλιδή του κιτς, με ματιά μάλλον καμπαρέ και μιούζικ χολ ανανεώνουν πράγματι την παράδοση. Οι νεώτεροι ταλαντούχοι ηθοποιοί χωρίς να προδίδουν τη σκηνοθετική γραμμή, με κέφι ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις αλλά χωρίς την πείρα και το χαρισματικό γκελ (Παπαθεοδώρου, Τουμασάτου, Πολυχρονιάδης, Λιονάκη, Μεταξάς, Τσέλιος, Σταύρος Νικολαΐδης).

Η χαρισματική Καστάνη κάνει στράκες, ο Ζουγανέλης μεταφέρει κάτι από το δίδυμο Άμποτ- Κοστέλο και ο Σταμάτης Φασουλής κεντάει, ακροβατεί πάνω στις λέξεις, στις λοξές ματιές, στη λιτή κίνηση και στο σχεδόν θείο τάιμινγκ Μαυρέα.

Τελευταία Νέα