Ο κ. Κώστας Ιωαννίδης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, γράφει για τις συντάξεις: «Με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται εδώ και αρκετά χρόνια για το Ασφαλιστικό αλλά και την αγανάκτηση από τις άδικες ρυθμίσεις που άλλους τους ευνοούν προκλητικά υπερβολικά και άλλους τους ζημιώνουν, θα ήθελα να σας εκφράσω την απορία μου μήπως ίσως είναι καιρός να τεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων μια πρόταση ενιαία για όλους τους ασφαλισμένους και μη, όσο γίνεται δίκαιη και με κοινωνικό χαρακτήρα, που θα προβλέπει α) μία μηνιαία Εθνική Βοηθηματική Σύνταξη για όσους δεν έχουν ασφαλιστεί καθόλου ή έχουν ασφαλιστεί για λιγότερο από 15 χρόνια και δεν δικαιούνται σύνταξη από ασφαλιστικό οργανισμό, υπό κάποιες προϋποθέσεις και β) μία μηνιαία Εθνική Ανταποδοτική Σύνταξη, όσο μπορεί να γίνει ανταποδοτική, για όσους έχουν ασφαλιστεί σε κάποιον ασφαλιστικό οργανισμό για περισσότερο από 15 χρόνια».

Ο κ. Γεώργιος Ριζόγλου για το ίδιο θέμα παρατηρεί μεταξύ άλλων:

«Αυτά τα πλαφόν περί 35ετίας, περί συγκεκριμένου αριθμού ενσήμων και μάλιστα κατά την τελευταία 5ετία πριν συνταξιοδοτηθεί κάποιος, αυτά τα πλαφόν περί συγκεκριμένης ηλικίας για συνταξιοδότηση, εγώ δεν τα αντιλαμβάνομαι.

Ο καθένας, ανάλογα την εργασία που κάνει, ανάλογα με το επάγγελμα που ασκεί, έχει τα ατομικά του χρονικά όρια παραγωγικότητας κι αν σε αυτό προστεθεί η εντατικοποίηση εργασίας που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε ορισμένους κλάδους απασχόλησης, η παρέλευση 35ετίας και τα όρια ηλικίας δεν έχουν άμεση συσχέτιση με την ημερομηνία χαλάρωσης ή λήξης της παραγωγικότητας…

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σακατευτεί από την εντατική δουλειά σε νεαρή ηλικία και αργότερα, όχι μόνο δεν συνταξιοδοτούνται αλλά συνεχίζουν με τις ελάχιστες δυνάμεις που τους έχουν απομείνει να εργάζονται για να επιβιώσουν απλά».