Σκηνοθετεί ένα έργο από μια κουλτούρα, την κινέζικη, πολύ μακρινή από τη δική μας. Πού βασίστηκε;

«Με βοήθησε η καθαρότητα στη φόρμα του. Είναι ένα “σύστημα” με πολύ “αδρές” γραμμές. Δεν μπερδεύονται οι κώδικες. Έχει την αθωότητα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας αλλά χωρίς το βάρος της. Ξεκίνησα σαν από την αρχή, χωρίς να έχω καμιά προκατασκευασμένη εικόνα για το πώς αυτό λειτουργεί. Δεν έχω καμιά πολιτιστική αναφορά όσο κι αν προσπάθησα να προσεγγίσω τα πράγματα μέσα από βιβλία. Το μόνο που κατάφερα ήταν να έχω μια πολύ γενική εικόνα από την οποία οδηγήθηκα στην αφαίρεση. Στην ουσία της αφαίρεσης. Αφαίρεσα οτιδήποτε το κινέζικο».