ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Ο ταπεινός δούλος του Χριστού

Σε απολαυστικό μυθιστόρημα του Τσέστερτον , νεαρός ιερέας μετά το τέλος της λειτουργίας συνομιλεί με μέλος του ποιμνίου του, επαναλαμβάνοντας σε διαπρύσιο ύφος ότι κάθε πράξη του υπακούει στις επιταγές του Παντοδύναμου. Κατευθύνονται προς την έξοδο, ο λαϊκός κοιτά συγκαταβατικά τον αιδεσιμώτατο και, καθώς βγαίνει από την εκκλησία, ψιθυρίζει: «Συμφωνώ με όσα λέει η αγιότητά σας, αλλά η κοιλιά σας δυστυχώς σάς διαψεύδει».

Θυμήθηκα τον σύντομο αλλά περιεκτικό αυτόν διάλογο, βλέποντας προ ημερών στις ειδήσεις τον Αρχιεπίσκοπό μας να επισκέπτεται τις οικογένειες των πέντε δολοφονηθέντων κυνηγών και τη μητέρα του θύτη, για να τους «παρηγορήσει», όπως είπε, και να τους υπενθυμίσει ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει τους λόγους αυτού του άγριου εγκλήματος και επομένως μόνος Αυτός είναι αρμόδιος να αποδώσει δικαιοσύνη. (Το πώς ο Αρχιεπίσκοπος είναι σε θέση να γνωρίζει όσα μόνο ο Θεός υποτίθεται ότι γνωρίζει παραμένει άλυτο μυστήριο). Φρόντισε, βέβαια, άγιες μέρες που ΄ναι, να ειδοποιήσει όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία για την «αιφνιδιαστική» του επίσκεψη, ώστε η δική του καλή πράξη να καλυφθεί με τη δέουσα επισημότητα και επιτακτικότητα και να γίνει γνωστή στο πανελλήνιο. Αλίμονο… Οφείλει προφανώς να ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά, διότι αλλιώς κινδυνεύουν τα χέρια να μπλεχτούν κάτω απ΄ τα ράσα και Κύριος οίδε πώς θα ξεμπλέξουν μετά. Η κορυφαία σκηνή του δράματος βέβαια δεν εκτυλίσσεται όταν ο Μακαριώτατος εκδηλώνει τη συμπάσχουσα ευσπλαγχνία του στα μέλη των αναξιοπαθουσών οικογενειών, αλλά λίγο αργότερα, καθώς επιβιβαζόμενος στη λιμουζίνα του δέχεται την ενοχλητική δημοσιογραφική ερώτηση: «Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων σάς κατηγορεί ότι χρησιμοποιείτε τα ΜΜΕ για αυτοπροβολή και ιδιοτελείς σκοπούς που ουδεμία σχέση έχουν με το έργο της Εκκλησίας;». Τότε ο Πάσης, με έκδηλη την απορία στο βλέμμα του, λες και δεν απευθύνεται σε κάμερα, αλλά σ΄ εκείνον τον αγαθό Ακάκιο της κλασικής διαφήμισης της Μίσκο, απαντά: «Δεν με αφορούν τέτοιου είδους κακόβουλα σχόλια», ή κάτι ανάλογο. Τoo good to be true! που θα έλεγε και ο Άγγλος σατιρικός .

Σκέφτομαι ότι αν αξίζει η τηλεόραση, αυτό το κατά τα άλλα ανιαρό σκουπιδόκουτο, είναι για κάτι τέτοιες στιγμές, όπου η φαιδρή πλευρά της ζωής αποκαλύπτεται με τόση αφοπλιστική αμεσότητα που θα τη ζήλευε κι ένας Παζολίνι. Αρκεί μια αναπάντεχη ανατροπή για να κλονιστεί μια καλοστημένη σκηνοθεσία. Μετά την επιτυχημένη επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία όπου ο Πατριάρχης είχε την τιμητική του, έπρεπε να ισορροπήσει κάπως το πράγμα, να μην πουν οι κακεντρεχείς ότι υπολείπεται ο δικός μας προκαθήμενος. Εξ ου και η άρον άρον επίσκεψη στο Βατικανό και, αμέσως μετά, στο λιγότερο glamorous Αγρίνιο. Και τώρα, ποια πόλη, ποιο χωριό έχει σειρά για αρχιεπισκοπική και τηλεοπτική κάλυψη; Ποιο δράμα θα γίνει reality ώστε η οδυνηρή πραγματικότητα να χαθεί μέσα στη σκηνοθετημένη της υπερπαραγωγή; Πριν από πενήντα χρόνια η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ως γαλανομάτα Κλεοπάτρα, εισερχόταν στη Ρώμη πάνω σε πελώριο «sphinxmobile» που το έσερναν εκατοντάδες κάθιδροι Αιγύπτιοι δούλοι. Σήμερα, ο Χριστόδουλος επιστρέφει από τη Ρώμη κρατώντας στα χέρια του δύο από τους δεκατέσσερις (ανοξείδωτους;) κρίκους της αλυσίδας που υποτίθεται κράτησε σιδηροδέσμιο τον Απόστολο των Εθνών Παύλο.

Άλλες εποχές, άλλα τεχνάσματα. Από τους δούλους , στις αλυσίδες τους. Αφού λοιπόν το νόημα έχει πάει προ πολλού περίπατο, ας απολαύσουμε τουλάχιστον το θέαμα που υπογραμμίζει την απουσία του. Τώρα, που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Γ ια το μέλλον και για τους ανά τη γη αναξιοπαθούντες θα φροντίσει… το μέλλον. Καλή Χρονιά! λοιπόν . Με λιγότερη χριστόδουλη ταπεινοφροσύνη και περισσότερο σθένος, για ν΄ αντέξουμε τη φάρσα που οι επινοητές της αποκαλούν «αληθινή ζωή».

Ο Χάρης Βλαβιανός είναι ποιητής και διευθύνει το περιοδικό «Ποίηση».