Η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας επιτρέπει κανονικά στο νοσηρά

υπέρβαρο άτομο να χάσει από το μισό έως τα δύο τρίτα του προ-εγχειρητικού του

βάρους μέσα σε δύο χρόνια. H επέμβαση όμως έχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό

θνησιμότητας, 1-4%, και πλήθος εν δυνάμει επιπλοκών.

Για να καταφύγει στο χειρουργείο, ο ασθενής πρέπει πρώτα να έχει δοκιμάσει

όλες τις συνήθεις μεθόδους απώλειας βάρους. Πρέπει επίσης να ζυγίζει διπλάσια,

τουλάχιστον, κιλά σε σύγκριση με το ιδανικό του βάρος ή να έχει δείκτη μάζας

σώματος μεγαλύτερο του 45 (το φυσιολογικό είναι μεταξύ 20 και 25· η παχυσαρκία

ξεκινά στο 30). Υπάρχουν πολλές διαφορετικές επεμβάσεις, όλες όμως μειώνουν

τον όγκο του στομαχικού σάκου ή τον παρακάμπτουν (bypass). H πιο δημοφιλής

είναι πιθανότατα η κάθετη γαστροπλαστική (longitudinal stapling), στην οποία ο

όγκος του θόλου του στομάχου περιορίζεται κάτω από τα 30 χιλιοστά του λίτρου,

λίγο περισσότερο, δηλαδή, από τη χωρητικότητα μιας μεγάλης σύριγγας.

Τα κύρια αίτια θανάτου είναι η πνευμονική εμβολή, μοιραία όμως μπορεί να

αποδειχθούν και άλλα αναπνευστικά προβλήματα. Ακόμα όταν η επέμβαση είναι

επιτυχής, οι ασθενείς εμφανίζουν συχνά έλλειψη βιταμινών και μεταλλικών

στοιχείων και αναπτύσσουν σοβαρή αναιμία. Το πλέον σύνηθες μετεγχειρητικό

πρόβλημα όμως είναι ότι ορισμένοι ασθενείς εξακολουθούν να καταναλώνουν

υπερβολικά μεγάλο αριθμό θερμίδων.