Iχθυοτροφεία made in Greece στη Mεσόγειο

Βάσεις στη Μεσόγειο στήνουν οι Έλληνες ιχθυοτρόφοι. Από το εμπόριο ψαριών, στο

οποίο ήταν προσανατολισμένες οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις μέχρι σήμερα,

περνούν πλέον και στις «εξαγωγές» μονάδων ιχθυοτροφείων. Ο ένας μετά τον

άλλον, οι μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι ετοιμάζουν ιχθυοτροφεία made in Greece στη

Μεσόγειο, με μονάδες παραγωγής ψαριών και γόνου, αρχής γενομένης από την

Τουρκία, την Ισπανία και την Αίγυπτο – αργότερα και σε άλλες χώρες της

περιοχής.

H ξαφνική αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για μονάδες ιχθυοτροφείων δεν είναι

τυχαία. Τα λαβράκια και οι τσιπούρες ιχθυοτροφείου έχουν κερδίσει την

εμπιστοσύνη του καταναλωτικού κοινού τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως, ενώ

οι τάσεις συγκέντρωσης που παρατηρούνται στον κλάδο είχαν ως αποτέλεσμα να

βγει από τα αδιέξοδα παλαιότερων ετών και να επανέλθει σε τροχιά κερδοφορίας.

Παράλληλα η εισβολή ξένων επενδυτικών funds στο μετοχικό τους κεφάλαιο

προσφέρει «φρέσκα» κεφάλαια για την επέκτασή τους σε νέες αγορές, στις οποίες

μέχρι πριν από λίγα χρόνια ούτε που φαντάζονταν ότι θα μπορούσαν να έχουν

παρουσία, όπως οι ΗΠΑ.

Φυσικά, το εγχείρημα δεν είναι… περίπατος. Οι δασμοί που επιβάλλει, για

παράδειγμα, η Τουρκία στα ψάρια ευρωπαϊκής προέλευσης, θέτουν σοβαρά εμπόδια

στην εξαγωγική δραστηριότητα των ελληνικών εταιρειών, οι οποίες για να

ξεπεράσουν ακριβώς αυτόν τον σκόπελο αναγκάζονται να στήνουν μονάδες παραγωγής

στα μικρασιατικά παράλια.

Τα σχέδια της Νηρέας

Τον δρόμο αυτόν επέλεξε και η εταιρεία Νηρέας, η οποία εκτός από την τουρκική

μονάδα παραγωγής γόνου και ψαριών που διαθέτει ετοιμάζεται, όπως δηλώνει στην

«ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ» ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της Αριστείδης Μπελλές, να

κατασκευάσει και εργοστάσιο παραγωγής ιχθυοτροφών σε περιοχή μεταξύ του Τσεσμέ

και του Μποντρούμ. Παράλληλα, επιδιώκει τον τριπλασιασμό, έως το 2008 της

παραγωγικής ικανότητας της θυγατρικής της, της Ilknak, με στόχο να φτάσει τους

3.000 τόνους ψαριών (από 900 τόνους σήμερα) και τα 30 εκατ. τεμάχια γόνου (από

9 εκατ. σήμερα).

Με άλλα λόγια, το μεγάλο στοίχημα που θέλει να κερδίσει ο Νηρέας στην τουρκική

αγορά των 70 εκατ. πελατών, είναι την επόμενη πενταετία να αποτελέσει τον

πρώτο ή τον δεύτερο σε μέγεθος παραγωγό ειδών ιχθυοκαλλιέργειας, μπροστά ακόμη

και από τον πανίσχυρο τοπικό Kilic που κατέχει τα πρωτεία.

Τα σχέδια του Νηρέα δεν σταματούν εδώ. H διοίκηση της εταιρείας σχεδιάζει να

επεκταθεί και στην Ισπανία, με την κατασκευή μονάδας παραγωγής ψαριών και

γόνου, ενώ εξετάζει ακόμη και το ενδεχόμενο επέκτασής της στο Μεξικό. H

επένδυση στο Μεξικό, εφόσον η εταιρεία προχωρήσει σε αυτήν, θα πραγματοποιηθεί

από κοινού με ισπανική εταιρεία ιχθυοκαλλιεργειών, με την οποία η Νηρεύς

προωθεί και την υλοποίηση επένδυσης για την παραγωγή γλώσσας στην Ελλάδα.

Το στοίχημα της Σελόντα

Για μεγάλη… ψαριά εκτός των συνόρων την επόμενη διετία ετοιμάζεται και η

Σελόντα. Μετά την είσοδο του σαουδαραβικού fund Jazan Development Company στο

μετοχικό της κεφάλαιο, αλλά και τις εξαγορές των εταιρειών Interfish και

Κορωνίς στις οποίες προέβη πρόσφατα, η εταιρεία των αδελφών Στεφανή βάζει

πλώρη για την Αίγυπτο. Στόχος της είναι να κατασκευάσει προσεχώς στην περιοχή

του Κόλπου του Σουέζ μονάδα παραγωγής γόνου και πάχυνσης ψαριών, ενώ παράλληλα

ετοιμάζεται να διευρύνει την παρουσία της στην τουρκική αγορά, όπου ήδη

διαθέτει τη θυγατρική Electrosun. Μάλιστα, η διοίκηση της Σελόντα στοχεύει πιο

ψηλά, αφού εξετάζει ακόμη και την είσοδό της στις ΗΠΑ μέσω της κατασκευής

μονάδων από κοινού με Αμερικανούς επιχειρηματίες και, φυσικά, με τον

σαουδαραβικό όμιλο.

Σε ό,τι φορά στη συνεργασία της με τον όμιλο Jazan, η διοίκηση της Σελόντα

ανέφερε ότι αυτή επεκτείνεται με δύο επενδύσεις στην Ερυθρά Θάλασσα (μονάδες

πάχυνσης και ιχθυογεννητικοί σταθμοί), εκτίς από το project που «τρέχει» στην

Ουαλία. Σε πρώτη φάση το επενδυτικό σχέδιο για το νότιο τμήμα της Ερυθράς

Θαλάσσης περιλαμβάνει τη δημιουργία μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στα νησιά

Φαρασάν, ενώ σε δεύτερη φάση τη δημιουργία ιχθυογεννητικού σταθμού.