Τι είναι δημοκρατικό, τι είναι προοδευτικό, τι είναι αριστερό, τελικά τι είναι

ηγετικό; Ο Γιώργος Παπανδρέου με την επιλογή της Γκιουλ Μπεϊάζ Καραχασάν

εξέφρασε όλα τα παραπάνω.

Ένας ηγέτης εκπέμπει ο ίδιος μηνύματα, ανοίγει δρόμους, αλλάζει τον ρου της

καθημερινής σκέψης των κοινωνιών.

Ένας ηγέτης προβάλλει τις επιλογές στο μέλλον, αναλαμβάνει τυχόν πρόσκαιρο

πολιτικό κόστος, αλλά πείθοντας για τις επιλογές του κερδίζει την εμπιστοσύνη

του Λαού.

Ο συμβολισμός της επιλογής της υποψήφιας υπερνομάρχη είναι προφανής: είναι

μουσουλμάνα σε μια χώρα με συντριπτική πλειοψηφία ορθοδόξων χριστιανών, είναι

γυναίκα σε ένα πολιτικό σύστημα που κυριαρχούν οι άνδρες και ζει σε μια μικρή

κοινωνία που αποκλείονται οι γυναίκες. Είναι νέα, μόλις 27 χρόνων, μαχόμενη

δικηγόρος, σε έναν κόσμο «ώριμων» ανδρών.

H ουσία της επιλογής παραπέμπει στον πυρήνα των δημοκρατικών αξιών. Στην εποχή

μας, δεν μπορεί κάποιος να αποκλείεται από την πολιτική, οικονομική και

κοινωνική ζωή του τόπου, λόγω φύλου, ηλικίας ή θρησκείας.

Συμβολισμός και ουσία γίνονται σε κάθε περίπτωση ένα εργαλείο εσωτερικής και

εξωτερικής πολιτικής με πολλαπλές αναγνώσεις και στόχους που ξεπερνούν τα όρια

των νομαρχιακών εκλογών. Είναι μία κίνηση με βαθιά γνώση της ιστορίας της

δημοκρατίας στην εξέλιξη των πολυπολιτισμικών κοινωνιών, απέναντι στην

περιορισμένη ανάλυση της ιστορίας της Βαλκανικής Χερσονήσου.

H συγκεκριμένη κίνηση συμβολίζει Δημοκρατία – Ισοτιμία – Συναδέλφωση. Αυτά τα

μεγάλα αγαθά του ευρωπαϊκού πολιτισμού που αμέσως προσπάθησαν να καταρρακώσουν

εκφραστές της συντήρησης, με την ένοχη σιωπή της κυβέρνησης. Ας είχαν

τουλάχιστον το θάρρος, αντί να ζητούν διαπιστευτήρια ελληνικότητας από την

υποψήφια υπερνομάρχη, να αναλάβουν την ευθύνη οι ίδιοι να δηλώσουν ότι δεν

«είναι Ελληνίδα»!!! Ότι δηλαδή δεν θεωρούν «Έλληνα πολίτη» κάποιον επειδή

πιστεύει σε άλλο Θεό ή μιλάει ως μητρική του και άλλη γλώσσα. Τότε θα

συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται απέναντι σε πολλές… σε εκατομμύρια Γκιούλ.