Πολιτική είναι η ικανότητα να προλέγεις τι θα γίνει τον επόμενο χρόνο και μετά

να εξηγείς γιατί δεν έγινε.

Με αυτό το δεδομένο όσοι εμπλέκονται ενεργά με το ποδόσφαιρο έχουν το ελεύθερο

να υποστηρίζουν πως ασκούν πολιτική.

Άλλωστε, για συλλόγους του επιπέδου της Ρεάλ Μαδρίτης, της Λίβερπουλ ή της

Τσέλσι, οι παράγοντες αν δεν είναι και πολιτικοί δεν μπορούν να επιβιώσουν.

Πώς αλλιώς θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν αποτυχίες, βαριές ήττες, «ανομβρίες»

ετών παρά τα δισ. που ξοδεύονται για την απόκτηση… βροχοποιών.

Το φαινόμενο του πρόωρου αποκλεισμού από το Τσάμπιονς Λιγκ των πιο εύρωστων

οικονομικά ομάδων επιβεβαιώνει εν μέρει έναν από τους κανόνες: το χρήμα δεν

φέρνει πάντα την ευτυχία (τρόπαια) στο ποδόσφαιρο.

Έρευνα των Αμερικανών απέδειξε πως το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα στο οποίο

έχουν σημειωθεί οι περισσότερες εκπλήξεις. Ωστόσο, από τότε που εμφανίστηκαν

οι «Αμπράμοβιτς» σε συνδυασμό με τον Νόμο Μπόσμαν οι εκπλήξεις μειώθηκαν

σημαντικά, μέχρι που η Εθνική Ελλάδας (Euro 2004) και η Πόρτο (Τσάμπιονς Λιγκ

2004) σηματοδότησαν μία νέα εποχή αντίστασης στη λαίλαπα του χρήματος.

Απέναντι στην οικονομική ισχύ αντιπαρέταξαν το σθένος, το πάθος, την ορμή, τη

δίψα για διάκριση, την πειθαρχία. H Βιγιαρεάλ, που εκπροσωπεί μία πόλη 50.000

κατοίκων και συμμετέχει για πρώτη φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι μία από τις

ομάδες που πρεσβεύουν φέτος αυτού του είδους την αντίσταση με την πρόκρισή της

στα προημιτελικά. Τελικά η τύχη είναι χαμάλης που οι πλούσιες ομάδες τού

φορτώνουν πάντα τις ανοησίες τους.

Τελευταία Νέα