Αναζήτηση
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ αποκαλυπτική για την παλαιοκομματική νοοτροπία που διακατέχει
ακόμα πολλά στελέχη της κυβέρνησης ήταν ασφαλώς η συζήτηση για τις αλλαγές
στον «Καποδίστρια». Όχι γι’ αυτές καθαυτές τις αλλαγές – οι οποίες έτσι κι
αλλιώς είναι αυθαίρετες. Αλλά για την καινοφανή μεθοδολογία που ακολουθήθηκε
για να συγκαλυφθεί η ασυνέπεια και ο ρουσφετολογικός χαρακτήρας της
τροπολογίας.
Ο ίδιος ο κ. Παυλόπουλος, διαισθανόμενος τον κίνδυνο να πνιγεί σε έναν
κυκεώνα αντικρουόμενων αιτημάτων, διακήρυξε σε ηρωικούς τόνους ότι «όσο είναι
αυτός υπουργός» δεν θα δεχτεί άλλες αλλαγές. Γιατί όμως; Επειδή τα αιτήματα
άλλων κοινοτήτων δεν είναι «δίκαια»; Φυσικά όχι – σε τόσους και τόσους άλλωστε
έδωσε προεκλογικές υποσχέσεις η N.Δ.
H απάντηση είναι πολύ πιο πεζή. Οι Βραχασιώτες έκαναν μεγαλύτερη
φασαρία – και ίσως ορισμένοι μίλησαν πιο κοντά στο αυτί του Πρωθυπουργού.
Φτάσαμε μάλιστα να ακούσουμε από Ελληνίδα βουλευτή ότι δεν είναι δυνατόν – επί
ποινή εμφυλίου σπαραγμού – να συνεργαστούν με τους κοντοχωριανούς τους!
ΟΣΟ για τους υπόλοιπους που αντιδρούν, το μήνυμα είναι σαφές: όσο πιο
πολύ φωνάξουν τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν να εισακουστούν. Ήδη μάλιστα
πολλοί βουλευτές της N.Δ. φρόντισαν να υιοθετήσουν τα αιτήματά τους
επισημαίνοντας ταυτόχρονα την έκδηλη ασυνέπεια της κυβέρνησης να ικανοποιεί
τους μεν αλλά όχι τους δε.
KAI ο εκσυγχρονισμός; H ανάγκη να μειωθούν κι άλλο οι Δήμοι – όπως ζητά
η Κεντρική Ένωσή τους – προκειμένου να αποκτήσουν ικανό μέγεθος για να
μετατραπούν σε αυτοδύναμες αναπτυξιακές μονάδες; Αυτά δεν απασχόλησαν το
Κοινοβούλιο. Τα ρουσφέτια αποδείχθηκαν σοβαρότερα!
