O έρωτας παραμονεύει, όπως το κακό…

H Άννα Κοκκίνου, στα δεκατρία χρόνια από την ίδρυση του θεάτρου της

«Σφενδόνη», έχει νιώσει στο πετσί της τη μοναξιά του δρομέα μακρινών

αποστάσεων και έχει γευτεί τη χαρά να τερματίζει διαδρομές μετ’ εμποδίων.

Έπειτα από πολύμηνες πρόβες και αντιμετωπίζοντας δύσκολα προβλήματα,

παρουσιάζει την ακριβή – με τη διπλή σημασία της λέξης – παραγωγή του

αλληγορικού έργου του Μπρεχτ «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν».

Παράλληλα με την πολυπρόσωπη παράσταση διοργανώνει και ένα μεγάλο

κινηματογραφικό αφιέρωμα στον Μπρεχτ με δώδεκα σπάνιες ιστορικές παραστάσεις –

οι κόπιες είναι σε 16 mm, μοναδικές – με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Με λίγα

λόγια, τολμηρό εγχείρημα με τεράστιο οικονομικό ρίσκο. Από πού αντλεί και ποια

είναι η δύναμή της;

«H λαχτάρα. H λαχτάρα έχει και τρέλα μέσα. Πώς αλλιώς; Δεν ξέρω άλλο τρόπο.

Χρωστάω πολλά στον Μπρεχτ ο οποίος γράφει: «Στόχος της καλλιτεχνικής

δημιουργίας είναι η ενδυνάμωση της θέλησης για ζωή». Διαβάζοντας κείμενα και

ποιήματά του, δουλεύοντας το έργο του, σαν να μου φανερώθηκε ένας τρόπος ζωής.

Τον βιώνω σαν κάτι που ζητώ από τον εαυτό μου. Αυτή η λύσσα του Μπρεχτ, η

λύσσα για ζωή και δημιουργία, υπάρχει και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε

ενέργεια, ζωτικότητα. Στο εκμαιεύει. Σε παρηγορεί και σε προτρέπει. Σε

ενθαρρύνει και σε δυναμώνει».

H παράσταση επιχειρεί να αναδείξει ένα καίριο ζήτημα: Πώς το καλό

μπορεί να επιβιώσει μέσα στις συνθήκες της σημερινής κοινωνίας.

«Είναι μια παραβολή. H ιστορία συμβαίνει σε ένα μέρος που δεν υπάρχει, ενώ

είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει τώρα, παντού. Οι άνθρωποι προσπαθούν να

επιβιώσουν χρησιμοποιώντας όλους τους τρόπους. Στο τέλος λύση δεν υπάρχει. H

λύτρωση μπορεί να έρθει από το γεγονός ότι ο Μπρεχτ βάζει το θέμα του απέναντι

στους θεατές, ενεργοποιεί τους ανθρώπους να κρίνουν και να αποφασίσουν».

H Κοκκίνου ερμηνεύει τη Σεντέ, μια καλοσυνάτη πόρνη, η οποία, όταν οι θεοί τής

δίνουν χρήματα, γίνεται πηγή εκμετάλλευσης. Επειδή δεν τα βγάζει πέρα,

υιοθετεί αυτό που της «υπαγορεύει» η κοινωνία. Μεταμφιέζεται σε κακό ξάδελφο

(Σουιτά), ο οποίος αναλαμβάνει την επιχείρηση επιβίωσης της Σεντέ. Αλλά ο

έρωτας παραμονεύει, όπως και το κακό…

«Άσπρο, μαύρο. Τα δύο πρόσωπα του ανθρώπου. Το ένα έχει έλεος, το άλλο είναι

ανελέητο. Και τα δύο ζωντανά, με λύσσα για ζωή. Ό,τι ενέργεια έχει η Σεντέ,

την ίδια έχει και ο Σουιτά, μόνο που εκείνος χρησιμοποιεί τους τρόπους που

χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να επιβιώσουν. Ο Άγγελος (Μέντης) λέει κάτι

σπουδαίο. Πως τα πρόσωπα εδώ είναι όλα τα στερεότυπα, τα οποία παίζουν τον

ίδιο ρόλο, όπως τα αρχέτυπα στην τραγωδία».

Από την «Κλεψύδρα» στον Μπρεχτ

Ο Άγγελος Μέντης συνεργάστηκε για πρώτη φορά με την Άννα Κοκκίνου στον

«Καραγκιόζη». Μετά ανακαλύψαμε όλοι οι Έλληνες την υψηλή αισθητική του, με την

«Κλεψύδρα του χρόνου» της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Τώρα

ξανασυνεργάζεται με την Κοκκίνου, ξεκινώντας αρχικά από τη σκηνογραφία και στη

συνέχεια αναλαμβάνοντας και τη σκηνοθεσία της παράστασης, η οποία μεταδίδει

μια αίσθηση παμπάλαιου και σύγχρονου.

«H ιδέα να σκηνοθετήσει ο Άγγελος την παράσταση ήρθε και με βρήκε. Δεν ήταν

κάτι που το επεξεργάστηκα. Ένας υπερταλαντούχος, που έχει κάτι σπάνιο.

Συνολική ματιά στο θέατρο. Είναι εκπληκτικό το πώς μπήκε σε θέματα λόγου.

Είμαι τυχερή και ευτυχής που δουλεύουμε μαζί».

Τυχερή και κουρασμένη; «H παράσταση δεν με κουράζει. Όλα τα άλλα με

κουράζουν».

INFO

Στο Θέατρο «Σφενδόνη» (Μακρή 4, Μακρυγιάννη, τηλ. 210-9246.892).