Λίγες στιγμές για πολλές ζωές

Ένα 11χρονο αγόρι προσφέρει τις οικονομίες που έχει κάνει από τότε που

γεννήθηκε για να αποκτήσει τη Δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, η οποία

δημοπρατείται στον τηλεμαραθώνιο για τα παιδιά-φορείς του AIDS στην Αφρική.

Στιγμή συγκινησιακά φορτισμένη και φορτωμένη μηνύματα. Ένα παιδί σηκώνει στους

ώμους του τις ενοχές του πολιτισμένου κόσμου, γιατί ένα παιδί και μόνο θα

μπορούσε να προσφέρει τα πάντα για έναν σκοπό, χωρίς να κρατήσει τίποτε για

τον εαυτό του, με την ανεμελιά της ζωής που σφύζει μέσα του και την αυθορμησία

της πραγματικής άγνοιας για το τι μπορεί στ’ αλήθεια να προσφέρει το χρήμα.

Ήταν η πιο συγκινητική αλλά και συμβολική στιγμή του τηλεμαραθώνιου που

οργάνωσε το Mega και που είναι αλήθεια πως τον χαρακτήριζε η σεμνότητα και η

διακριτικότητα. Αυτήν τη φορά δεν είχε λουσάτες τουαλέτες, σόου,

μπουζουκοσουξέ, μάγους και όλη αυτή την πανηγυρτζήδικη ατμόσφαιρα της

τηλεοπτικής χλιδής και του επιβεβλημένου κεφιού, που μοιάζει να θέλει να

αντιπαρατεθεί στον εφιάλτη της δυστυχίας, την οποία επιθυμεί να ανακουφίσει

ένας τηλεμαραθώνιος.

Ήταν μια εκστρατεία προσφοράς και ενημέρωσης για έναν μολυσματικό ιό που

στιγμάτισε με την απόλυτη απειλή του την ίδια την οργάνωση του πολιτισμού μας.

Γιατί το AIDS, περισσότερο από μια ασθένεια, είναι η πικρή απόδειξη της

σκανδαλώδους οργάνωσης του συστήματος της ευημερίας του Δυτικού κόσμου, που

στο όνομα μιας «ανθρώπινης ζωής» διαβρώνει εκείνες ακριβώς τις αξίες που την

εξασφαλίζουν.

Οργανωμένος σύμφωνα με το καναλικό τελετουργικό των τηλεμαραθώνιων προσφοράς

και αυτός του Mega, είχε παρουσιαστές τη Μάρα Ζαχαρέα, τη Ράνια Θρασκιά και

τον Πέτρο Φιλιππίδη και για πρώτη φορά είχε ιδιαίτερη προσοχή στον

ενδυματολογικό κώδικα. Πουθενά τουαλέτες και φανταχτερά χρώματα – ένα απλό

άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο παντελόνι. H μόδα, σύμβολο της ματαιοδοξίας των

ευημερούντων κοινωνιών μας, αυτήν τη φορά είχε θέση απλώς συμβολική: διατέθηκε

ένα φουστάνι υψηλής ραπτικής για τη δημοπρασία.

Μικρά σκετς με τους ηθοποιούς των σίριαλ αναλάμβαναν την ενημέρωση του κοινού

για τους τρόπους προφύλαξης από το AIDS και παρότρυναν να αποβάλει η κοινωνία

τα τοξικά ταμπού – δυσανεξία για το διαφορετικό, άρνηση της σεξουαλικής

διαφορετικότητας, ρατσισμό – που διαβρώνουν τους ιστούς της επικοινωνίας, άρα

και της προστασίας από τον μολυσματικό ιό.

Αυτήν τη φορά η προσπάθεια ήταν εμφανής να αξιοποιηθεί η δυναμική του

τηλεοπτικού μέσου για την ουσιαστική ενημέρωση που προστατεύει και να

υποταχθεί στον σκοπό αντί να τον μετατρέψει σε άλλοθι για να προβάλει τον

γκλαμουροπολιτισμό που συνήθως υπηρετεί.