Το όνειρο της μητέρας μου, μέναμε σε μονοκατοικία, ισόγεια, κεραμοσκεπή σε

σχήμα Γ με αυλή και ταρατσάκι, ήταν να σηκώσει πολυκατοικία πενταώροφη να

ξεφύγει από τις υγρασίες, τα μπουγαδόνερα και τα ασβεστώματα. Έτσι με την

ανοικοδόμηση το 1960 βρήκε ευκαιρία να γκρεμίσει το σπιτάκι και να το κάνει

πολυκατοικία επί αντιπαροχή. Έλεγε να το δω να σηκώνεται και να πεθάνω.

Αφού υψώθηκε το πενταώροφο και πέρασαν τα χρόνια και όλη η Αθήνα οικοδομήθηκε

και υψώθηκε, οι Αθηναίοι ξεπέρασαν το κόμπλεξ τους, να ξεφύγουν από τις αυλές

και να ζήσουν στα διαμερίσματα με τους λουτροκαμπινέδες, άρχισαν να κατανοούν

και να νοσταλγούν τη χαρά της αυλής και της δυσκολίας, κάπως αργά βέβαια.

Έτσι η μητέρα μου μου λέει μια μέρα μετά 40 χρόνια. Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα;

Να είχα ένα δωματιάκι σε μια αυλή, μόνο ένα δωματιάκι, μ’ έναν μπερντέ αντί

για πόρτα, να μπαινοβγαίνω παραμερίζοντας το πανί κι ένα νεροχύτη με κουβά από

κάτω χωρίς αποχέτευση και να πετάω τα νερά με τον κουβά στην αυλή. Της λέω

χαίρομαι που το λες αλλά αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα γιατί είναι

πολυτέλεια πια. Πού να βρεις οικόπεδο στην Αθήνα, κοστίζει πανάκριβα. Το μόνο

που θα σου εκπλήρωνε την επιθυμία θα ήταν να πάρεις ένα δώμα σε πολυκατοικία.

Τα δώματα στις ταράτσες των πολυκατοικιών είναι ένας άλλος κόσμος. Είναι σαν

την ουρανούπολη, σαν την νεφελοκοκκυγία στους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Εκεί

ψηλά μακριά από το θόρυβο της πόλης μια άλλη ζωή. Εκεί οι φτωχοί, που δεν

είχαν στον ήλιο μοίρα, πήγαν να κατοικήσουν. Είναι οι Chambres des bounnes των

Παρισίων. Πραγματικά μια άλλη πόλη στην πόλη. Εκεί απλώνεις τα ρούχα σου να

στεγνώσουν στον ήλιο! Εκεί απολαμβάνεις τον ήλιο και την ηλιοθεραπεία. Βλέπεις

μακριά τη θάλασσα, μπορείς το βραδάκι να τρως. Αυτή είναι η απόλαυση.

Εγώ βλέπω με ζηλοφθονία τους κατοικούντας στις ταράτσες. Είσαι μόνος,

ελεύθερος και βλέπεις κάτω την πόλη. Έτσι υπάρχει πάντα τρόπος να ξεφεύγεις

χωρίς να πας μακριά, χωρίς να πας σε άλλο μέρος. Μέσα στην πόλη σου, εκεί που

είναι η ζωή, βρίσκεις τη λύση.

Σας προτρέπω, μη φεύγετε, ζήστε στην πόλη. Βρείτε τα δώματα εκεί να χτίσετε

την φωλιά σας σαν χελιδόνια.

Ο Αλέκος Φασιανός είναι ζωγράφος.