Πυροτεχνήματα και «εκρήξεις»

Ρίχνουν πυροτεχνήματα, εκτός από τους εορτασμούς εθνικών επετείων, τα

δημοτικά «πανηγύρια» και τις δεξιώσεις της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου, και στους

γάμους; Στην εκκλησία; Μετά τη γαμήλια ακολουθία; Και βέβαια! Τώρα, το έμαθα

κι αυτό… Στην Καλαμάτα, τουλάχιστον, συμβαίνει.

Γκραν γάμος στην Υπαπαντή Σάββατο βράδυ. Και ενώ στο Αμφιθέατρο του

Κάστρου οι «Rosas», ντυμένοι τα ανάλαφρα, σε χρώματα παστέλ κοστούμια τους,

αφήνονταν να παρασύρονται στην επαναληπτική ροή των μινιμαλιστικών μουσικών

του Στιβ Ράιχ, «εκρήξεις» ακούστηκαν από τον γειτονικό μητροπολιτικό ναό.

Ανησυχία από τη Βίκυ Μαραγκοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς

Φεστιβάλ Χορού, ανησυχία και από τους άνδρες της Ασφάλειας… Βλέπετε, από την

πρώτη σειρά του κοίλου, την παράσταση «Βροχή» της Βελγίδας Αν Τερέζα ντε

Κερσμάεκερ παρακολουθούσε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα κ. Τσαρλς Ρις…

Ανησυχία στιγμιαία όμως, και εξανεμίστηκε. Πυροτεχνήματα ήταν! Που έσκαγαν άμα

τη εξόδω, προφανώς, των νεονύμφων.

H βραδιά στη φιλόξενη Καλαμάτα είχε ανοίξει στο πρώην Πολυκλαδικό

Λύκειο. Στο διαμορφωμένο τετράγωνο «κουτί» του γυμναστηρίου του, όπου πέρσι

είχαμε δει τον «Άγγελο θανάτου» του Γιαν Φαμπρ, η Ελβετή του Βερολίνου Άννα

Χούμπερ περιστοιχισμένη – και από τις τέσσερις πλευρές της γυμνής σκηνής – από

το κοινό εξερεύνησε το κορμί της στην καθημερινότητά του.

Μαύρη φόρμα, μαύρες κάλτσες, χοντρές, μάλλινες παντόφλες στα πόδια,

ξεκίνησε – μια φιγούρα πολύ ενδιαφέρουσα, «γατίσια» – μελετώντας το πρόσωπό

της σε ένα κομμάτι καθρέφτη – σαν εικόνα από ένα συνηθισμένο πρωινό όλων μας.

Με «βάση» της τη σιωπή αλλά και τους τέλεια ρυθμισμένους ηλεκτρονικούς ήχους

του Βόλφγκανγκ Μπλάι – Μπορκόφσκι, με ακρίβεια μοναδική – ελβετικό ρολόι -,

ανάπτυξε τις εξαιρετικές δυνατότητές της. Το σόλο της «Unsichbarst», υπόδειγμα

μέτρου, θα χειροκροτηθεί θερμά.

Την επομένη «διαπλέω» πάλι την παραλιακή με τα αναπεπταμένα στους

στύλους της ΔΕΗ «λάβαρα» του Φεστιβάλ για να φθάσω στο Δημοτικό Πνευματικό

Κέντρο. Οι νέες ελληνικές χορευτικές δυνάμεις που το Φεστιβάλ προτείνει θα

σταθούν στο ύψος των ξένων επιτευγμάτων που παρακολουθήσαμε το Σάββατο.

Ο δυναμικότατος, εντυπωσιακός Γιάννης Μανταφούνης και η εκφραστικότατη

Κατερίνα Σκιαδά με τις φόρμες τους δοκιμάζουν, με τη χορογραφία τους

«Προβάλλοντας τη σκιά» που ερμηνεύουν οι δυο τους, μια σπουδή πάνω στην

επικοινωνία που αρχίζει στη σιωπή για να τη συνοδεύσουν και να την οδηγήσουν

στη συνέχεια τα «ζωντανά» κρουστά του Αναστάση Γούλιαρη. Με σαφείς επιδράσεις

από απωανατολίτικες τεχνικές, με ενέργεια εκρηκτική, το ντουέτο που ο

κουρεμένος «ινδιάνικα» Γιάννης Μανταφούνης παρουσίασε, με λίγα, άμεσα λόγια

και με χιούμορ, στην αρχή, μόλις καθήσαμε στα επί σκηνής καθίσματα που

περιέβαλλαν κι εδώ τον χώρο «δράσης» των χορευτών και ενώ οι δυο τους

τελείωναν ενώπιόν μας το «ζέσταμά» τους, θα κερδίσει τις εντυπώσεις και το

χειροκρότημα.

H Ελληνίδα της Κύπρου Λία Χαράκη, που ακολούθησε μετά το διάλειμμα –

εμείς καθισμένοι κανονικά πια, στην πλατεία του θεάτρου, με παρόντα, όπως και

σε όλες τις παραστάσεις, τον δήμαρχο της Καλαμάτας κ. Γιώργο Κουτσούλη με την

οικογένειά του -, θα εμφανιστεί «επιθετική» και «προκλητική», με στενό

παντελόνι και μπότες χοντρές στα πόδια.

Αργότερα θα τα πετάξει και θα γίνει άγρια, τρυφερή, ρομπότ, ευαίσθητη,

τρωτή, θα φορέσει τα τσόκαρα με την ψηλή σόλα που ήταν από την αρχή σε μια

γωνιά της σκηνής, θα εκτοξεύσει στην πλατεία το ένα, θα χορέψει ισορροπώντας

πάνω στο άλλο, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο, «εξερευνώντας» την ταυτότητά της

στο σόλο «Eye to Ι», δική της χορογραφία στην οποία βρήκα κοινά σημεία με το

«Unsichbarst» της Χούμπερ. Το χειροκρότημα θα είναι για άλλη μια φορά

θερμότατο.

Ενέργεια αφοπλιστική

Στη «Βροχή» οι χορευτές της Κερσμάεκερ όρμησαν στη σκηνή («αγκαλιασμένη» εκ

των όπισθεν από μια καμπύλη «κουρτίνα» φτιαγμένη από πυκνά, κρεμασμένα από

ψηλά, χοντρά σκοινιά που προοδευτικά αραίωναν προς τη μια πλευρά αφήνοντας να

διακρίνονται τα μακρινά φώτα της πόλης) με κύκλιους χορούς, σφριγηλοί,

εκλύοντας αφοπλιστική ενέργεια και εκπέμποντας μια χαρά ασυνήθιστη πια στον

σύγχρονο χορό.

Τα χέρια τους που στο φινάλε, φεύγοντας, κίνησαν τα σκοινιά του σκηνικού –

μια κίνηση απόλυτα ποιητική και γοητευτική -, ο τεράστιος προβολέας που

μετακινήθηκε κυκλικά, με ταχύτητα, πίσω από την κουρτίνα, «στραβώνοντάς» μας,

και το κοινό επεφύλαξε χειροκρότημα θερμό και «μπράβο» στο συγκρότημα.

INFO

Το Φεστιβάλ συνεχίζεται μέχρι και την Κυριακή 24/7.