«Πήγα να σπουδάσω θέατρο, γιατί δεν ήθελα να έχω απωθημένα. Είναι επικίνδυνοι

οι άνθρωποι με απωθημένα. Αλλά αν δεν πέρναγα στη δραματική ή αν δεν έκανα

σύντομα κάτι στο θέατρο, θα έφευγα», λέει ο Νίκος Καρδώνης. Για ένα από αυτά

που έκανε ώς τώρα τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν

Γεννήθηκε στη Ρόδο πριν από τριάντα ένα χρόνια, το 1974. H μητέρα Ροδίτισσα, ο

πατέρας Κερκυραίος. Ήταν στην A’ Δημοτικού όταν η οικογένεια μετοίκησε στην

Αθήνα. Ο πατέρας του καπετάνιος, σε καράβια φορτηγά. Τους έπαιρνε με τη μητέρα

του στα υπερπόντια ταξίδια του – «στα καράβια έκανα το νηπιαγωγείο μου…»,

λέει.

Πολύ ζωηρό παιδί. «Πεισματάρικο. Τα δάγκωνα τα άλλα παιδάκια. Είχα φάει πολύ

ξύλο γι’ αυτό. Επειδή όμως μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω, η μαμά μου είχε πάντα

ένα μολύβι κι ένα χαρτί μέσα στην τσάντα της και μου τα έδινε, σαν το κόκαλο

που δίνουν στον σκύλο, για να με αποσπάσει και να με ηρεμήσει!».

H αγάπη του αυτή για τη ζωγραφική εξελίχθηκε σε αγάπη για το σχέδιο. «Ήθελα

και το θέατρο, αλλά δεν τολμούσα ούτε στον εαυτό μου να το πω». Τελείωσε τη

Σχολή Βελουδάκη ως ενδυματολόγος και σχεδιαστής μόδας. Μετά θα την πάρει την

απόφαση: θέατρο. Δραματική Σχολή Μαίρης Βογιατζή – Τράγκα και αποφοιτά το

1997. «Ήμουν πολύ τυχερός γιατί είχα δασκάλα την Ταμίλα Κουλίεβα», ομολογεί.

Παράλληλα με τη σχολή πρωτοπαίζει σε σκηνές για παιδιά. Μετά την αποφοίτηση

έρχεται το «Βίρα τις άγκυρες» – στο «μπούγιο». Είναι η πρώτη του συνάντηση με

τον Σταμάτη Φασουλή, που η τύχη τα ‘φερε να είναι ο εμπνευστής του Βραβείου

Χορν και μέλος της επιτροπής που τώρα βράβευσε τον Νίκο Καρδώνη.

Θα περάσει από την Ασπασία Κράλλη και το «Θέατρο της Σιωπής». Παίζουν στην

Πάνω Σκηνή τού «Από Μηχανής Θεάτρου». Στο ισόγειο ο Δημήτρης Τάρλοου

παρουσιάζει την πρώτη του δουλειά, «Το κτήνος στο φεγγάρι». Σκηνοθέτης ο

Στάθης Λιβαθινός. Μαζί ετοιμάζουν την επόμενη παράστασή τους, με την

«Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ. Θα δουν τον νεαρό ηθοποιό και θα του δώσουν το

ρόλο του βωβού Αμανουένσις. Προκύπτει μια σπουδαία παράσταση.

Το ένα φέρνει το άλλο. Ο Στάθης Λιβαθινός με τον Νίκο Κούρκουλο βάζει τα

σκαριά για το πέρασμά του στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Ο Νίκος

Καρδώνης θα ενταχθεί αμέσως στην ομάδα: «Αγάπης αγώνας άγονος», Ακάκιος στο

«Παλτό», «Αυτό που δεν τελειώνει» – η δραματοποιημένη σύνθεση ελληνικής

ποίησης για την ερμηνεία του στη δεύτερη εκδοχή της οποίας και βραβεύτηκε -,

«Μήδεια» και φέτος είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ’ στον «Μολιέρο» του Μπουλγκάκοφ – μια

ερμηνεία και πάλι εξαιρετική.

Είστε, όμως, εκεί σαν σε προστατευόμενα στεγανά. Ο ηθοποιός δεν πρέπει να

δοκιμάζεται και στον στίβο του «ελεύθερου» θεάτρου;

«Σαφώς. Δεν τρέφω χίμαιρες ότι θα είμαι στην Πειραματική μια ζωή. Όχι ότι θα

με χάλαγε, βέβαια… Γιατί πιστεύω ότι εκεί γράφεται ιστορία. Έχει γίνει ένα

μπαμ. Και χαίρομαι που είμαι ένα μέρος του. Αλλά είμαι ρεαλιστής. Ξέρω ότι

κάποια στιγμή μπορεί να τελειώσει. Θα βγω, θα χτυπήσω πόρτες… Αλλά αυτή τη

στιγμή δεν το σκέφτομαι. Είμαι καλά εκεί».

Τι σημαίνει «είμαι στην Πειραματική»;

«Πολλή δουλειά. Πάρα πολλή δουλειά. Βλέπουμε τα όριά μας. Αλλά είμαι πολύ

περήφανος γι’ αυτό. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα».

Τα όρια όμως είναι όρια. Αρκετά από τα παιδιά της Πειραματικής αποχώρησαν.

Εσείς αντέχετε;

(Γελάει). «Εγώ φαίνεται ότι αντέχω. H δουλειά δεν με φοβίζει. Αλλά είμαι και

ευνοημένος από τους ρόλους. Δεν έχω παράπονο».

Ένας νέος ηθοποιός μπορεί να νιώθει αισιόδοξος με το θέατρο που βλέπει γύρω

του;

«Αυτό που βλέπω με απογοητεύει. Πράγματα πολύ «καλουπαρισμένα», πολύ

«μπετόν»…».

Μήπως στην Πειραματική δημιουργείται ένας στενός χώρος, εσωστρεφής, που δεν

παραδέχεται τίποτα και κανέναν από τους «εκτός» και απορρίπτει τα πάντα;

«Καθόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Στάθης Λιβαθινός αντίθετα είναι πολύ

ανοιχτός άνθρωπος. Καλεί και άλλους ηθοποιούς, σκηνοθέτες… Δεν υπάρχει η

έννοια της κλίκας. Παρέα είμαστε. Όπως είναι και στο «Αμόρε»».

«Δεν θέλω να ντρέπομαι για ό,τι έκανα»

Τι σημαίνει για σας το Βραβείο Χορν;

«Έτρεμα σαν το λυθρίνι στην απονομή. Απόρησα που είχα το κουράγιο να κάνω και

χιούμορ. Απορώ με τον εαυτό μου. Ενώ είμαι δειλό άτομο, κάποιες κρίσιμες

στιγμές αποδεικνύομαι πολύ γενναίος!». (Γελάει).

«Πέρα πάντως από την χαρά αισθάνομαι μεγάλο άγχος. Ότι τώρα αρχίζουν τα

δύσκολα. Χάρηκα πάντως που το Βραβείο χρεώθηκε και στην Πειραματική».

Τι περιμένετε από το μέλλον;

«Τίποτα. Δεν κάνω σχέδια. Ποτέ δεν είχα αυτό το «θέλω να παίξω τον τάδε ρόλο»

που άκουγα από τη σχολή ακόμα. Θέλω να είμαι καλά και να κοιμάμαι καλά το

βράδυ χωρίς να ντρέπομαι για ό,τι έκανα τη μέρα. Θέλω όλα να έρθουν απλά και

χαλαρά. Ώς τώρα ό,τι ζήτησα μού το ‘δωσε κάποιος από εκεί πάνω…».

INFO

Δείτε τον στον «Μολιέρο» και στο «Αυτό που δεν τελειώνει» στην Πειραματική

Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210-5223.242).

Τελευταία Νέα