Τα πολύ παλιά χρόνια, τα πολεμικά καράβια που έπαιρναν μέρος σε ναυμαχία με

τον εχθρό προσπαθούσαν να έχουν με το μέρος τους τον αέρα. Ο στόλος που είχε

με το μέρος του τον αέρα, συνήθως κέρδιζε τη ναυμαχία. Έτσι λοιπόν οι

κυβερνήτες των καραβιών που ετοιμάζονταν να ναυμαχήσουν και καταλάβαιναν ότι

θα τα έβρισκαν σκούρα, προτιμούσαν τη φυγή παρά να καταστραφούν άδικα τα πλοία

τους. Πολλοί όμως από τους κυβερνήτες των καραβιών που το ‘λεγε η καρδιά τους

– κυρίως οι Βενετσιάνοι – αντί να το βάλουν στα πόδια ορμούσαν εναντίον του

εχθρού με όλες τους τις δυνάμεις και με διάφορες στρατηγικές κινήσεις,

τεχνάσματα και ελιγμούς κατόρθωναν να πάρουν τον αέρα του αντιπάλου. Και με

τον τρόπο αυτό κέρδιζαν τη μάχη. Από το γεγονός αυτό – σύμφωνα με τα όσα

αναφέρει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο του «Λέξεις

και Φράσεις Παροιμιώδεις» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης) – έμεινε στις νεώτερες

γενιές η φράση «του πήρε τον αέρα».