Το 2004 για λίγες μέρες τον Αύγουστο θα είναι παράξενη η Αθήνα. Δεν θα την

αναγνωρίζουμε. Θα μαζευτούν από τους δρόμους τα παρατημένα αυτοκίνητα και θα

δοθούν κίνητρα για να αλλάξουν οι κουρελιασμένες κουκούλες, με τις οποίες τα

σκεπάζουν νύχτα μέρα οι στοργικοί τους ιδιοκτήτες. Θα απαγορευτούν τα

διπλοπαρκαρίσματα και τα μηχανάκια δεν θα ανεβαίνουν ούτε σε πεζοδρόμους ούτε

πουθενά. Θα αποδοθούν στα άτομα με ειδικές ανάγκες οι χιλιάδες ράμπες που

πλήρωσε η E.E. για να γίνουν στην Αθήνα, κι επειδή ποτέ κανένας χρήστης

καροτσιού που ξέρει την Αθήνα δεν βγαίνει να κυκλοφορήσει έξω, θα πρέπει κι

εκεί να δοθούν κίνητρα. Θα μπουν πρόστιμα σε όσα αφεντικά σκύλων δεν

καθαρίζουν και η Δημοτική Αστυνομία θα τα εισπράττει επιτόπου. Όποιος δεν

αφήνει χώρο στα φανάρια για τους πεζούς, όποιος δεν σταματάει σε διάβαση χωρίς

φανάρι, όποιος κορνάρει χωρίς λόγο, οδηγεί επικίνδυνα, βρίζει, φράζει λωρίδα

λεωφορείου κ.λπ. θα μένει χωρίς αυτοκίνητο για πέντε μήνες. Θα του το παίρνουν

και θα το έχουν χωρίς κουκούλα σε μια μάντρα. Τα σκουπίδια θα μαζεύονται μόνο

τη νύχτα και οι φριχτοί κάδοι θα αποσυρθούν. Θα μπουν άλλοι, μέσα στις

πολυκατοικίες, και θα βγαίνουν μόνο αργά το βράδυ, πριν περάσει το

απορριμματοφόρο. Όποιος συλληφθεί να πετάει σκουπίδια θα υποχρεώνεται να τα

μαζέψει κι ύστερα θα του δίνουν μια σκούπα, να σκουπίσει όλο το τετράγωνο. Δεν

θα υπάρχουν σπασμένα κοντάρια και εξογκώματα στα πεζοδρόμια, για να μη

σκοντάφτουν οι καλεσμένοι. Μόλις φύγουν όμως θα τα ξαναβάλουμε. Θα μείνουμε

μόνοι ξανά κι αμέσως θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Υπομονή αδέρφια. Ένας μήνας

είναι.