Από την εποχή των πρωτοπλάστων – και το γκέτο του παραδείσου – οι επιλογές

βασικά ήταν δύο (κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξετάσει άλλες λύσεις):

να δραπετεύσεις και να ρισκάρεις ή να επιστρέψεις πάλι στα ίδια.

«Love and Life» Mary J Blige (Universal)

H Μέρι Τζέι Μπλάιτζ βρίσκει τις ρίζες της. Και κάτι παλιούς φίλους

Έτσι, με την αμαρτία να παραφυλάει σε ένα ζευγάρι Γκούτσι, Αδάμ και Εύα, οι

πρωτόπλαστοι του χιπ-χοπ Μέρι Τζέι Μπλάιτζ και Π. Ντίντι (στην τελευταία

παραλλαγή του ονόματός του) δραπέτευσαν και έφτιαξαν τον δικό τους παράδεισο.

Βίλες, πισίνες, ακριβά κοσμήματα, πιο ακριβά όνειρα και αυτοκίνητα που ούτε ο

όφις μπορούσε να φανταστεί σαν επιχειρήματα.

Αυτή πάνω κάτω είναι η ιστορία του χιπ-χοπ. Σύρθηκε σαν ρυθμός σε αδιέξοδα και

γκρίζους δρόμους, για να βγει απέναντι – εφόσον κατάφερνε και δεν ανέπτυσσε,

στο μεταξύ, σύνδρομο στέρησης. Οπότε, η «βασίλισσα του χιπ-χοπ» δεν μπορεί

παρά να επαληθεύει (ακόμη και εξαντλητικά μερικές φορές) το παραμύθι. H Μέρι

Τζέι «αγόρασε» τη φήμη με τη φωνή της, για να μην αμφισβητηθεί ποτέ μετά την

απομάκρυνση από το ταμείο της δόξας. Έζησε το δράμα, τις αγωνίες, το να σου

κλέβουν την μπουκιά από το στόμα και έφθασε τώρα ώς και να συμμετέχει στο

άλμπουμ του Στιννγκ και εκείνος να νιώθει υποχρεωμένος. Πολύ ευγενικό εκ

μέρους του.


Με τις τελευταίες εξελίξεις στο οικοδόμημα της δισκογραφίας, ακόμη και η κ.

Μπλάιτζ, των ενορχηστρωμένων κινήσεων, επιστρέφει στις ρίζες, που έχουν το

όνομα του Π. Ντίντι (του πρώην συνεργάτη της και νυν κεντρικού παίκτη του

χιπ-χοπ στα μήκη και τα πλάτη του) και ανταλλάσσουν οι δυο τους εμπνεύσεις σε

τούτο εδώ το «Love & Life», υλικά και τα δύο του παραδείσου. H συνεύρεση

συγκίνησε πολύ, ακόμη και τα πιο στεγνά μάτια, που έριξαν βλέμματα κατά ‘κεί

και πριν ξημερώσει καλά καλά και «ραπάρει» ο πετεινός, βρέθηκαν επιτόπου ο πιο

ακριβός της πιάτσας 50 Cent, ο άλλος των πολλών καρατίων Jay Ζ, χωρίς να

λείψουν ο πολύς Dr. Dre, αλλά και ο Μέθοντ Μαν και η Ιβ, που έχει και σίριαλ

στην τηλεόραση. Έτσι, το έκτο άλμπουμ της Μέρι Τζέι Μπλάιτζ έχει το στίγμα των

καιρών – την απόλυτη «r’ n’b» νηνεμία, σαν αντιστρές τονωτικό, στις πόρτες της

σεζόν που δείχνει τα δόντια της, σαν τον διάβολο που δεν περνάει το φέις

κοντρόλ στις νύχτες της μαύρης, βελούδινης μουσικής αμαρτίας.


«braziltribalhouse» DJ Set (Hitch Hyke)

Αναρωτιέμαι αν στο παζάρι, στο Μοναστηράκι, έχουν καταλάβει οι μάστορες πόσο

«σέξι» είναι σήμερα ένα παλιό πικάπ, που ύστερα από ένα καλό ξεσκόνισμα μπορεί

να αρχίσει να γυρίζει και πάλι. H μετάβαση από τον κόσμο της σκόνης στον

πλανήτη της αποπλάνησης γίνεται ιδανικά με το μείγμα μπόσα νόβα και εξωτισμού

σε «χάουζ» και «τράιμπαλ» μετάφραση, με κρουστά να δίνουν τον τόνο,

παραπέμποντας κατ’ ευθείαν στη δεκαετία του ’60 και την αισιοδοξία που ο

άνθρωπος ένιωθε, τότε, για το μέλλον. Μετά, συνέβη ό,τι συνέβη – αλλά έμειναν

τα παλιά πικάπ, η μπόσα νόβα και κάποιοι μανιακοί του ρυθμού σαν τον σινιόρ

Ροντρίγκεζ που είδε το όραμά του να φουντώνει παράλληλα με το χιπ-χοπ α λα

ιταλικά και τις υπερβολές του στυλ να πιάνουν τόπο. «Summer Is Coming», λέει ο

Ροντρίγκεζ και μπορεί το καλοκαίρι να φεύγει, αλλά τα πάντα μπορεί να συμβούν

αρκεί να τα πιστέψεις.


«The Acid Lounge Goes West » V/Α (Planetworks)

Από τα κεντρικά τής Hed Kandi, μιας ακόμη παραδεισένιας ετικέτας στον

πλουμιστό χώρο των κλαμπ, η «Acid Lounge» δείχνει δυτικά, αμπαλάροντας με την

κουλτούρα της Δύσης φρέσκους, χυμώδεις ρυθμούς στην παραγωγή των 45 Dip και

τις μουσικές των Time «Love» Lee, Pepe Deluxe, Los Chicharrons και άλλων

έμπειρων, που προτείνουν από την κονσόλα τους ασκήσεις χαλάρωσης και γούστου.

Ίσως και μια επαναστατική δήλωση των μονομάχων της δισκογραφίας, που απαντούν

με πολυτελείς συσκευασίες και μυθιστορηματική πλοκή (συνοδευτικά των κομματιών

αυτά) απέναντι σε αόρατες μουσικές που διακτινίζονται από το Ίντερνετ σε

μικροσκοπικές δισκοθήκες τσέπης. Άλλο να το βλέπεις, άλλο να το ακούς… ή

περίπου το ίδιο.

* On… Ο Ρίντλεϊ Σκοτ συμμαχεί με τον Νίκολας Κέιτζ στο «Matchstick

Man» και σε ένα λαχταριστό σάουντρακ με πρωταγωνιστή τον Ντιν Μάρτιν.

* Off… Τα ριμίξ τoυ «Sympathy For The Devil» που έχουν θέα από την

κορυφή. Όχι για τη θέα, ούτε για τους Rolling Stones, oύτε για τίποτε, αλλά

γιατί ίσα που τα άγγιξαν. Από φόβο ή «ρισπέκτ» πάνω από όσο ο Μικ Τζάγγερ θα εκτιμούσε.