ΓNΩMH Ξεροκέφαλοι

Τα συναισθήματα της θλίψης και της οργής, που κυριεύουν τους Ισραηλινούς

έπειτα από μια τρομοκρατική επίθεση όπως αυτή που σημειώθηκε το Σάββατο στη

Χάιφα, παραγκωνίζουν κάθε ατομική και συλλογική δυνατότητα λογικής σκέψης.

Οδηγούν σε ένα αποθαρρυντικό συμπέρασμα, πως το Ισραήλ δεν έχει απέναντί του

κανέναν Παλαιστίνιο εταίρο στην ειρηνευτική διαδικασία, και δεν έχει ως εκ

τούτου καμία άλλη επιλογή πέραν του να ζει κραδαίνοντας διαρκώς ένα σπαθί.

Τα συναισθήματα αυτά θα οδηγήσουν πιθανότατα σε έναν φαύλο κύκλο εκδίκησης και

αντεκδίκησης, έναν κύκλο που θα επιβαρύνει τον απολογισμό των θυμάτων και θα

φέρει τη διαμάχη σε επίπεδα τόσο ακραία που δεν θα υπάρχει δυνατότητα

επιστροφής.

Το δίδαγμα που μπορεί να αντλήσει κανείς τα τελευταία τρία χρόνια είναι πως οι

δύο πλευρές αρνούνται να αφήσουν πίσω τους τις αρχικές πηγές της διαμάχης – οι

Παλαιστίνιοι δεν είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν άνευ όρων το δικαίωμα του

Ισραήλ να υπάρχει· το Ισραήλ αρνείται να θέσει τέρμα στην κατοχή και

εξακολουθεί να επεκτείνει τους οικισμούς, ενόσω διαπραγματεύεται με τους

Παλαιστίνιους μια ειρηνευτική συμφωνία.

Οι ρίζες αυτής της βίαιης διαμάχης εντοπίζονται σε αυτές ακριβώς τις

ξεροκέφαλες θέσεις. Για να αντισταθμίσουν τον πόνο που βιώνει ο ισραηλινός

λαός έπειτα από κάθε τρομοκρατική επίθεση, οι Παλαιστίνιοι προτάσσουν τον πόνο

που προκαλούν οι ισραηλινές προληπτικές αντιτρομοκρατικές ενέργειες και

δολοφονίες. Αυτή η ισορροπία θηριωδιών, ωστόσο, δεν εξαιρεί το Ισραήλ από την

υποχρέωση να αλλάξει την πορεία στην οποία έχει παρεκκλίνει από τον Πόλεμο των

Έξι Ημερών του 1967 και εξής.

H κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών πρέπει να τερματιστεί, ώστε να

προστατευθούν η ηθική δύναμη του ισραηλινού κράτους και η δυνατότητά του να

επιβιώσει. Εάν η κατοχή συνεχιστεί, η ισραηλινο-παλαιστινιακή διαμάχη απλώς θα

ενταθεί και στο τέλος οι πόροι τους οποίους έχουν ανάγκη και οι δύο πλευρές

για τη βιωσιμότητά τους θα εξατμιστούν.

Ο Uzi Benziman είναι αρθρογράφος της ισραηλινής εφημερίδας «Χααρέτζ»