Κόντρες για τις ανύπανδρες

Εκτεθειμένο άφησαν χθες κύκλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης τον εισηγητή του

νομοσχεδίου από πλευράς ΠΑΣΟΚ, κ. Θάνο Ασκητή, λέγοντας πως… δεν γνωρίζει

καλά τις διατάξεις και ότι οι ανύπαντρες γυναίκες χωρίς σύντροφο δεν

αποκλείονται από το νομοσχέδιο…

Οι ίδιες πηγές διευκρίνιζαν χθες στα «ΝΕΑ» ότι η… αυθεντική ερμηνεία του

επίμαχου άρθρου είναι ότι σε απόκτηση τέκνου με εξωσωματική γονιμοποίηση δεν

μπορεί να προχωρήσει μόνο η ανύπαντρη γυναίκα που έχει σύντροφο – εφόσον

μπορεί να εξασφαλίσει την έγγραφη συναίνεσή του -, αλλά και η μόνη γυναίκα

χωρίς σύντροφο, η οποία μπορεί να προχωρήσει στη μέθοδο, απευθυνόμενη σε

τράπεζα σπέρματος.

Όσο για τα ομόφυλα ζευγάρια, παραμένουν αποκλεισμένα, παρά την εξήγηση ότι «το

νομοσχέδιο δεν αποκλείει κανέναν. Απευθύνεται σ’ αυτούς που έχουν φυσική

αδυναμία τεκνοποίησης».

Από την πλευρά του ο κ. Ασκητής, σύμφωνα με τη δική του ερμηνεία του

νομοσχεδίου, θεωρεί δεδομένο ότι… οι μοναχικές ανύπανδρες αποκλείονται! Κι

αυτό επειδή, όπως είπε στα «ΝΕΑ», «φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι να δοθεί

μια εικόνα γάμου, έστω και χωρίς γάμο, άρα να υπάρχει ένας σύντροφος».

Τόνισε μάλιστα ότι το επίμαχο άρθρο πρέπει να διευκρινιστεί, γιατί προκύπτει

μια σειρά προβλημάτων. «Οι γυναίκες αυτές μπορούν να πάρουν γονιμοποιημένα

ωάρια ή μόνο σπέρμα από τις τράπεζες σπέρματος; Όλα αυτά πρέπει να

διευκρινισθούν, κυρίως για την κάλυψη του εργαστηρίου και του γιατρού, ώστε να

μη βρεθούν εκτεθειμένοι, δίνοντας σπέρμα δότη σε μια μόνη γυναίκα. Επίσης, απ’

όσο γνωρίζω, τα πλεονάζοντα γονιμοποιημένα ωάρια θα δίνονται σε ζευγάρια και

όχι σε μόνες γυναίκες».

Από την πλευρά της Εκκλησίας, ο εκπρόσωπος Τύπου της Αρχιεπισκοπής,

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος, δήλωνε στα «ΝΕΑ» ότι «το παιδί έχει ανάγκη από μία

φυσιολογική οικογένεια, όπου η σχέση του άνδρα και της γυναίκας θα είναι

ευλογημένη από τον Θεό κάτω από τα δεσμά του γάμου. Πώς μπορεί μία γυναίκα να

έχει την απαίτηση να γεννήσει ένα παιδί ευρισκόμενη η ίδια σε μία αφύσικη

κατάσταση;».

«Υπό προϋποθέσεις, θα ήμουν θετικός στην εξωσωματική γονιμοποίηση και για τις

δύο περιπτώσεις», λέει ο κ. Βασίλης Ταρλατζής, αναπληρωτής καθηγητής

Μαιευτικής Γυναικολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, πρώην

πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής (ESHRE) και γενικός

γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εταιρειών Γονιμότητας (IFFS).

«Στην Αγγλία, οι ενδιαφερόμενες γυναίκες, που είτε ζουν μόνες είτε με τη

σύντρόφο τους, παρακολουθούνται από ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, προκειμένου

να διαπιστωθεί πως είναι υγιή άτομα και ότι η συμβίωση είναι σταθερή. Κάτι

τέτοιο θα μπορούσε να ισχύσει και εδώ, προκειμένου να μην αποκλειστούν από τις

δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία ακόμη και μικρές ομάδες του πληθυσμού».

Θετικός, υπό την προϋπόθεση ότι διασφαλίζεται και οικονομικά η διαβίωση του

παιδιού, εμφανίζεται και ο κ. Σταμάτης Αλαχιώτης, γενετιστής και πρόεδρος στο

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. «Αν η γυναίκα μπορεί να εξασφαλίσει σε κάθε επίπεδο τη

ζωή του παιδιού, τότε θα μπορούσε κανείς να το δεχτεί. Αντίθετα, για τα

ομόφυλα ζευγάρια, το παιδί είναι μία κοινωνικά αφύσικη κατάσταση, τουλάχιστον

για την Ελλάδα του σήμερα», σημειώνει.

Τα ασφαλιστικά ταμεία ζητούν ληξιαρχική πράξη γάμου προκειμένου να δώσουν

στους ασφαλισμένους τα χρήματα που ξόδεψαν για την εξωσωματική γονιμοποίηση.

«Όταν πήγα στο ΙΚΑ, εκτός των εξετάσεων που μου ζήτησαν, η αρμόδια Επιτροπή

για να εγκρίνει το ποσό των 120.000 δρχ. για την εξωσωματική γονιμοποίηση

ήθελε και ληξιαρχική πράξη γάμου», δήλωσε στα «ΝΕΑ» η 30χρονη Ευγενία

Γεωργακοπούλου. «Δεν ξέρω αν δεν την είχα τι θα γινόταν…».

Τα δικαιώματα των παιδιών

Τα δικαιώματα του παιδιού και τη σημερινή δομή της ελληνικής κοινωνίας

τοποθετεί στο κέντρο του προβληματισμού του ο κ. Θεμιστοκλής Μαντζαβίνος,

αναπληρωτής καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και πρόεδρος της Πανελλήνιας

Ένωσης Γιατρών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. «Υπήρξαν φορές, αν και ελάχιστες,

που βρέθηκα στη δύσκολη θέση να είμαι ο τρίτος άνθρωπος προκειμένου να

γεννηθεί ένα παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση από γυναίκα που δεν είχε

σύντροφο. Το αρνήθηκα. Και αυτό έχει να κάνει με τους ισχυρούς ενδοιασμούς που

τρέφω όσον αφορά πια το ίδιο το παιδί και το μέλλον του», λέει. Μακροχρόνιες

έρευνες που έχουν γίνει από ψυχολόγους στο εξωτερικό οδήγησαν στο συμπέρασμα

ότι παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες με δύο μητέρες έχουν μία καθ’ όλα

κανονική ζωή, που δεν παρουσιάζει μειονεκτήματα ή διαφορές σε σύγκριση με τα

παιδιά των ετερόφυλων ζευγαριών. Σε δημοσιεύσεις τους σε επιστημονικά

περιοδικά ψυχολόγοι από το Βέλγιο και την Αγγλία σημειώνουν ότι ολοένα και

περισσότερα ομόφυλα ζευγάρια καταφεύγουν στα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης.