Αναζήτηση
Κανονικά, αυτές τις μέρες, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες θα ‘πρεπε να βρισκόμαστε
στους δρόμους, με την οργή να μας καίει τα μάτια, σε μια γιγαντιαία, με
εκατομμύρια πολίτες, κινητοποίηση εναντίον των γκάνγκστερ του αμερικανικού
Πενταγώνου. Αλλά βέβαια και του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είμαστε,
όμως, εδώ και πολλά χρόνια, πολίτες. Πλαδαρέψαμε. Το σώμα μας, το πνεύμα μας,
είναι τυλιγμένα με χοντρές φέτες λαρδί! Με τον νου στον μπεζαχτά, στην
τηλεόραση, στο δεύτερο αυτοκίνητο, στο εξοχικό, στις μετοχές, στις κομπίνες,
στις γκόμενες, στα ινστιτούτα καλλονής, στα «επώνυμα» ρούχα κ.λπ., πού να
βρούμε καιρό να ασχοληθούμε με τους λάκκους που διαρκώς μας σκάβουνε…
Ακούγαμε, εδώ και μια δεκαετία, για τους στρατιώτες και τους αμάχους του Ιράκ
που εκτέθηκαν σε ακτινοβολίες απεμπλουτισμένου ουρανίου και κάναμε το κορόιδο!
Και όταν μας πληροφορούσαν οι επιστήμονες ότι πεθαίνουν εκατοντάδες άνθρωποι
και έχουν αρρωστήσει χιλιάδες άλλοι, γυρίζαμε «στο δίπλα» την κουβέντα! Και
για να χαϊδεύουμε και τα λεπτεπίλεπτα αυτιά μας, που δεν αντέχουν τις σκληρές
λέξεις («λευχαιμία», «καρκίνος», «τερατογενέσεις»), ανακαλύψαμε και το βολικό
«σύνδρομο του Κόλπου» και ησυχάσαμε!
Τώρα, όμως, έχουμε να κάνουμε με το «σύνδρομο των Βαλκανίων». Ο θάνατος και η
αρρώστια άρχισαν να «χτυπάνε» στη γειτονιά μας. Οι «μεγάλοι» Ευρωπαίοι ηγέτες,
που θέλησαν να βγάλουν από τη μέση τον σφαγέα Μιλόσεβιτς με τις…
ανθρωπιστικές βόμβες τους, σε λίγο, αν αληθεύουν όσα υποστηρίζουν με σοβαρά
επιχειρήματα δεκάδες επιστημόνων, θα ψάχνουν τρύπες για να κρυφτούν. Γιατί η
ραδιενέργεια δεν παίζει. Ούτε κάνει διακρίσεις ανάμεσα στον «χοντρό λαό» και
τους προύχοντες. Το φοβερό, όμως, είναι ότι θα ψάχνουμε τρύπες για να
κρυφτούμε κι εμείς. Που κανείς δεν μας ρώτησε. Που δεν φταίξαμε σε τίποτα. Και
πληρώνουμε.
Παρακολουθώ τα πάντα σε σχέση μ’ αυτό το καινούργιο έγκλημα κατά της
ανθρωπότητας. Και βλέπω, όπως έγραφα και προχθές, ότι κορυφαίοι ξένοι
καθηγητές, μόλις τόλμησαν να πουν ότι οι κίνδυνοι που απειλούσαν το Ιράκ, και
τώρα τα Βαλκάνια, είναι πολύ μεγάλοι, απολύθηκαν, όλοι ανεξαιρέτως, από τις
δουλειές τους! Δηλαδή: θα είσαι αυτόπτης μάρτυς του φόνου, αλλά δεν θα βγάζεις
τσιμουδιά! Για να μη χαλάσει η μαγιονέζα. Ώστε να εξακολουθήσουν να γίνονται
χιλιάδες εγκλήματα στο σκοτάδι!
Είπα στην αρχή ότι δεν είμαστε πια πολίτες πλαδαρέψαμε, παντού. Ωστόσο δεν
μπορώ να αναζητήσω αλλού, εκτός από τους πολίτες, την ελπίδα. Οι κυβερνήσεις
των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είτε παραπλανήθηκαν είτε ενσυνείδητα
ρίξανε με τ’ αεροπλάνα τους τις καρκινογόνες βόμβες, ασφαλώς και δεν είναι σε
θέση να βοηθήσουν. Ο ΟΗΕ; Πιάσε το αυγό και κούρεφ’ το! Άρα; Μόνον ο κόσμος,
εναντίον του οποίου στρέφονται όλα τα πυρά, ο κόσμος που συνεχώς ποδοπατιέται
και εξοντώνεται, μπορεί να κάνει κάτι. Και ας μην ξεγελιούνται οι την σήμερον
ημέρα έχοντες και κατέχοντες: θα έρθει η ώρα που θα πληρώσουν κι αυτοί. Τα
μεγάλα αφεντικά δεν αστειεύονται. Τα θέλουν, πάντα, όλα δικά τους.
