Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες:
Ο Νίκος Μαλαβάκης, Τρικούπη 22, Τρίκαλα, γράφει:
«Επειδή κατά καιρούς μας πιάνει πυρετός για την ελληνική σημαία, τους Αλβανούς
και τους Ολυμπιονίκες, ας σταθμίσουμε κάποτε νηφάλιοι και υγιείς τον αθλητισμό
και την επίδοση στα γράμματα. Ποιον ωφελούν οι Ολυμπιονίκες; Μόνον τον εαυτό
τους και αυτόν βραχυπρόθεσμα, επειδή μακροπρόθεσμα ο πρωταθλητισμός υποσκάπτει
την υγεία λόγω των ενισχυτικών φαρμάκων και της υπεράνθρωπης προσπάθειας.
Στο επιχείρημα ότι έτσι δοξάζεται η πατρίδα τους, ας αναλογισθούμε σε τι
ωφέλησε χώρες φτωχές και από κάθε άποψη χειμαζόμενες η δόξα των κατά καιρούς
Ολυμπιονικών τους. Αλλάξαμε γνώμη για τη δυστυχία των χωρών αυτών; Ή μήπως
εξαλείφθηκε η πείνα και η αρρώστια που τις μάστιζε; Ή μήπως οι ξένοι θα
αλλάξουν γνώμη για την Ελλάδα, γνωρίζοντας τα καθημερινά προβλήματα που μας
ταλανίζουν; Και σε τι συμβάλλει ένας Ολυμπιονίκης μας στο να λυθεί έστω και
ένα ελάχιστο μέρος αυτών των προβλημάτων μας;
Βεβαίως και ο καθένας είναι ελεύθερος να αθλείται. Όχι όμως για τον
πρωταθλητισμό να διατίθενται τόσα κρατικά χρήματα. Χρήματα που θα έπρεπε να
δοθούν για τη δημιουργία σε κάθε γειτονιά αθλητικών χώρων, όπου θα γυμνάζονταν
όλοι οι κάτοικοι. Ίσως αγνοούμε ότι και στην αρχαιότητα υπήρχαν πολλές και
έγκυρες φωνές διαμαρτυρίας εναντίον της παροδικής επιτυχίας των Ολυμπιονικών
και όχι μόνον ιαχές και κατεδαφίσεις τειχών.
Αντιθέτως, οι αριστούχοι μαθητές και μελλοντικοί λαμπροί επιστήμονες ωφελούν
όλους μας. Ωφελούν και τους Ολυμπιονίκες, εφόσον η επιστήμη τους βοηθάει στο
να καταρρίψουν τα ρεκόρ! Όλα όσα η ανθρωπότητα έχει πετύχει στην ιατρική, στην
τεχνολογία, στις ανέσεις της ζωής μας δεν οφείλονται σε κανέναν απολύτως
αθλητή. Άραγε ποιανού το μετάλλιο είναι λαμπρότερο;».
Ο Δημ. Κυριαζής, Βοσπόρου 111, Καλογρέζα, γράφει:
«Ο λαλίστατος Αρχιεπίσκοπος και οι συν αυτώ ιεράρχες, που αναγορεύουν εαυτούς
μοναδικούς παιδαγωγούς και οδηγητές της νεολαίας αλλά και της πατρίδας και
ομιλούν επί παντός του επιστητού, δεν έβγαλαν τσιμουδιά κατά τον γιορτασμό του
Πολυτεχνείου… αυτού του σχολείου, της κολυμβήθρας για δημοκρατία και
ελευθερία.
Κάποιοι, προσκείμενοι σε αυτούς ως ιδεολογία και συμπεριφορά, ψελλίζουν ότι
κατά τη διάρκεια της χούντας (Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών) η Εκκλησία, που είναι
πάντα δημοκρατική!.. δεν αντετάχθη, δεν μίλησε, γιατί είχε φιμωθεί! Λες και τα
παιδιά του Πολυτεχνείου, της Νομικής, όλων των Πανεπιστημίων, οι χιλιάδες
εξόριστοι, φυλακισμένοι, βασανιζόμενοι, αγωνιστές κατά της χούντας ήντουσαν
»αφίμωτοι» και γι’ αυτό αγωνιστήκανε!»…
