ΕΞΙ μόλις μήνες μετά τη νίκη της στις εκλογές…

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εμφανίζει από τη μια συμπτώματα δυσλειτουργίας…

ΚΑΙ, από την άλλη, αδυναμίες στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που της

θέτει η πορεία της χώρας και των κρίσεων που δημιουργεί η επικαιρότητα.

ΚΑΙ ενώ για ορισμένα από τα προβλήματα αυτά υπαίτια βεβαίως δεν είναι η

ίδια…

ΕΙΝΑΙ το ίδιο βέβαιο πως οι αδυναμίες αντίδρασης είναι κατ’ εξοχήν δική

της υπόθεση…

ΚΑΙ ασφαλώς δεν οφείλονται σε μία αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία δεν

έχει λύσει ­ και δυσκόλως συγκαλύπτει ­ τα εσωτερικά της ζητήματα.

ΚΑΙ στις δύο όμως περιπτώσεις, τις δυσκολίες της κυβέρνησης

επιτείνουν…

ΟΙ καταφανώς κακές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ πολλών ­ και συχνά

σημαντικών ­ στελεχών της…

ΧΩΡΙΣ ακόμα να διαφαίνεται πώς οι προσωπικές αυτές διαμάχες θα

μπορέσουν να ξεπεραστούν, ώστε να υπάρξει η εικόνα μιας κυβέρνησης που

κινείται προς ενιαία κατεύθυνση και με σύμπνοια των μελών της.

ΤΟ γεγονός αυτό εξηγεί ίσως ­ αλλά πόσο δικαιολογεί; ­ την αδυναμία της

κυβέρνησης…

ΝΑ αναλάβει η ίδια πρωτοβουλίες αρκούντως δραστικές, ώστε να της

επιτρέψουν να δημιουργήσει ένα καινούργιο πολιτικό σκηνικό και…

ΝΑ συσπειρώσει ­ όπως μπορεί ­ γύρω της όχι μόνο ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ αλλά

και…

ΕΥΡΥΤΕΡΕΣ ακόμα κοινωνικές ομάδες, οι οποίες, ανεξαρτήτως των πολιτικών

τους τοποθετήσεων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αυριανά στηρίγματά της.