Αναζήτηση
Διαβάζω και ακούω πάρα πολλά, τούτες τις μέρες της οδύνης και της οργής. Και
κυρίως, τούτο: να παραιτηθεί ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Ας πούμε, λοιπόν,
ότι ο Χ. Παπουτσής παραιτείται. Ποιο θα είναι το όφελος, για τον τόπο, για τις
θαλάσσιες συγκοινωνίες, για τον κόσμο που ταλαιπωρείται και πληρώνει με τη ζωή
του ένα ταξίδι από τον Πειραιά στην Πάρο;
Το πρόβλημα δεν είναι η παραίτηση Παπουτσή του όποιου Παπουτσή. Η παραίτηση
ενός υπουργού, που, μάλιστα, έχει μόνο πέντε μήνες στην κυβέρνηση και,
επομένως, ελάχιστα πράγματα ξέρει «για τον φόνο», δεν είναι λύση. Θα
λειτουργήσει σαν σάκος του μποξ ή, καλύτερα, σαν σαμάρι, όπου η εξαγριωμένη
κοινή γνώμη θα ξεσπάσει την οργή της. Και θα βγάλει, βέβαια, κάπως, τον
Σημίτη, που έχει στριμωχτεί στα σκοινιά, από τη δύσκολη θέση του. Αυτό, όμως,
είναι το ζητούμενο; Η εκτόνωση;
Και μια και το ‘φερε η κουβέντα: στην Ελλάδα, αν θυμάμαι καλά, μόνο δύο
υπουργοί έχουν παραιτηθεί, τα τελευταία είκοσι χρόνια! Ο Κ. Λαλιώτης και ο Β.
Κοντογιαννόπουλος. Κανένας άλλος! Γιατί το χρήμα και τη δόξα πολλοί εμίσησαν.
Αλλά το υπουργιλίκι, σχεδόν ουδείς! Το υπουργιλίκι είναι δύναμη, είναι τουπέ,
είναι… ιδανικό, είναι η ίδια… η ευτυχία! Όχι για όλους, φυσικά…
Γνωρίζω εκατοντάδες ανθρώπους 42 χρόνια εργάζομαι σ’ αυτή την εφημερίδα.
Γνωρίζω δημοσιογράφους, δικηγόρους, οικονομολόγους, γιατρούς, συνδικαλιστές.
Όλοι αυτοί, ως απλοί πολίτες, είναι μια χαρά. Ευγενικοί, εγκάρδιοι,
εξυπηρετικοί. Μόλις, όμως, γίνουν υπουργοί, αλλάζουν πρόσωπο! Μπαίνουν σ’ ένα
σιδερωμένο κοστούμι κι αρχίζουν να κυκλοφορούν σαν φουσκωμένοι διάνοι! (Ένας
απ’ αυτούς, που μου ‘στελνε ως και επιστολές… λατρείας, από την επομένη της
ορκωμοσίας του, όποτε με συναντά, σε κάποια κοινωνική εκδήλωση, γυρνάει αλλού
το κεφάλι!). Έρχεται, όμως, κάποια στιγμή, που χάνουν την καρέκλα τους. Και
τότε, είναι να τους κλαις! Μοιάζουν σαν άδεια σακιά, πεταμένα στα μπάζα…
Για να επανέλθω στο φοβερό, στο απίστευτο ναυάγιο, με τους 80, περίπου,
νεκρούς: το ζήτημα δεν είναι να εκτονωθεί η κατάσταση. Το ζήτημα είναι να
παρθούν αύριο, που συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο, δρακόντεια
μέτρα, για να μπορούμε, επιτέλους, όταν μπαίνουμε σε καράβι, για να
ταξιδέψουμε, να ξέρουμε ότι θα φτάσουμε στον προορισμό μας, ασφαλείς.
Και, βέβαια, είναι απόλυτη ανάγκη, να ξεπλυθεί το άγος: να τιμωρηθούν σκληρά,
όλοι, ανεξαιρέτως, οι ένοχοι! Με πολύχρονες φυλακίσεις, πρωτίστως. Γιατί εδώ,
στην Ελλάδα, οι φυλακές γεμίζουν μόνον από φτωχοδιάβολους και κλεφτρόνια.
Ουδείς ισχυρός, ουδείς προστατευόμενος, χώνεται «μέσα». Και οι ελάχιστες
εξαιρέσεις, επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Διαβάζω, ότι συνεδριάζει σήμερα η Ολομέλεια Εφετών Σύρου, για να αποφασίσει αν
θα ανατεθεί σε εφέτη – ανακριτή η υπόθεση, ώστε η δικαστική έρευνα να
ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό. Περιμένουμε.
