Ο λόγος στους αναγνώστες. Ο Γρηγ. Σερδερίδης, Γ. Παπανδρέου 139,

Μεταμόρφωση, γράφει:

«Εδώ και 3½ μήνες, επί καθημερινής βάσεως, από 19.00 έως 21.30, σκοτώνω την

ώρα μου στον προθάλαμο ενός φυσιοθεραπευτηρίου περιμένοντας να τελειώσει η

σύζυγός μου, τραυματίας του σεισμού. Μερικές φορές διαβάζω κάποιες εφημερίδες

και άλλες παρακολουθώ τηλεόραση. Επίσης ορισμένες φορές γράφω επιστολές σε

εφημερίδες και σε κανάλια. Μια μέρα είδα ένα κανάλι να ασχολείται επί 10 λεπτά

στις ειδήσεις με μια φωτογραφία επώνυμης ηθοποιού. Κάποια άλλη φορά διάβασα

μια πολύ καλή κριτική σε μία εφημερίδα για την ποιότητα που προσφέρουν στους

τηλεθεατές τα κανάλια.

Στις 11/11/99 διάβασα στις «Ματιές» την οργισμένη επιστολή κάποιου κυρίου, που

κατηγορεί το κοινωνικό πρόσωπο μεγάλων εταιρειών, την Αρχιεπισκοπή κ.λπ. Στο

τέλος της επιστολής υπεραμύνεται της κρατικής μηχανής και υποστηρίζει ότι για

την ώρα έχει πετύχει πάρα πολλά.

Εγώ διαφωνώ με τον καλό σας επιστολογράφο, έχω αντιρρήσεις και πολλές

ερωτήσεις. Πέρασαν τόσοι μήνες και ακόμα δεν ξέρω για ποιους λόγους έπεσε το

σπίτι μας, επένδυση μιας ζωής!!! Το μοναδικό σπίτι (!!!) που έπεσε στην

περιοχή της Ν. Ερυθραίας!!! Δεν ξέρω αν πρέπει να βλέπω τον συγκάτοικό μου

εργολάβο της ανωτέρω οικίας με συμπάθεια ή να του γυρίζω την πλάτη. Δεν ξέρω

πότε θα κινηθεί η κρατική μηχανή να μας απαλλάξει από τα μπάζα. Δεν ξέρω αν

πρέπει να αγοράσω ρούχα για να έχω να φορώ ή να περιμένω μήπως και σώθηκαν

κάποια από αυτά. Κυκλοφορώ χωρίς δίπλωμα, ταυτότητα και δεν ξέρω αν πρέπει να

πάω να βγάλω καινούργια ή να περιμένω. Πληρώνω γιατρούς, φάρμακα, γιατί τα

βιβλιάριά μας είναι θαμμένα. Προσπαθώ να ενθαρρύνω την απελπισμένη σύζυγο η

οποία τραυματίσθηκε αρκετά σοβαρά, θέλω να την πείσω να σταματήσει τα

αντιαγχολυτικά φάρμακα. Πώς όμως να γίνει αυτό όταν βλέπει καθημερινά τις

τεράστιες τσιμεντόπλακες να έχουν θάψει το βιος της που εδώ και περισσότερο

από τριάντα πέντε χρόνια έστηνε. Η κυβέρνηση έδειξε μεγάλη ευαισθησία σε

γειτονικούς λαούς, κινήθηκε γρήγορα και καλά έκανε, εμείς όμως μελαγχολούμε με

την αργοπορία της».